Ինչու է պետք աղոթել եկեղեցում
ԱՍՏԾՈՒ ՏՈՒՆԸ ԱՂՈԹՔԻ ՋԱՀՆ Է
ԱՅՆ ՄԱՍԻՆ, ՈՐ ՉՊԵՏՔ Է ԽՈՒՍԱՓԵԼ ԵԿԵՂԵՑՈՒՄ ԱՐՎՈՂ ԱՂՈԹՔՆԵՐԻՑ
Ես ուզում եմ ձեզ ասել մի բան՝ եկեղեցում եղող մի ծանր հիվանդության արմատախիլ անելու վերաբերյալ: Ի՞նչ հիվանդություն է դա: Ահա այսօր աներևակայելի չափով ժողովուրդ է հավաքվել եկեղեցում և ի՞նչ ուշադրությամբ է լսվում քարոզը, սակայն ես հույժ տրտմում եմ, քանզի երբ քահանան խոսում է, այնժամ լսում են մեծ ջերմեռանդությամբ, լարված նախանձախնդրությամբ և մնում են մինչև վերջ: Բայց ամենաահավոր պահին, երբ հասնում է Սուրբ Խորհուրդներում Քրիստոսի հայտնության ժամը, այնժամ եկեղեցին դատարկվում է մարդկանցից:
Կարո՞ղ է այս բանը ներման արժանանալ: Նման անհոգության պատճառով դուք զրկվում եք նաև այն գովքից, որ ուշադրությամբ լսել եք իբրև հոգեւոր ուսուցում: Բայց ինչպիսի սառն արդարացում են բերում ոմանք: Աղոթել կարող եմ նաև տանը, իսկ քարոզ և ուսուցում, տանն անհնարին է: Ինքդ քեզ ես խաբում, ով մարդ, իհարկե աղոթել կարելի է տանը, բայց աղոթել այնպես, ինչպես եկեղեցում, որտեղ այդքան հոգևոր հայրեր կան, ուր միահամուռ կերպով երգեր են հղվում առ Աստված՝ անհնար է: Այնքան լսելի չես լինի Տիրոջ առաջ տանը, ինչքան եկեղեցում եղբայրների հետ:
Ավելի պարզեցնելու համար ասեմ, որ խոսքը վերաբերում է Սուրբ Հաղորդության պահին: Շատ եկեղեցիներում նկատել եմ, թե, երբ ժողովրդի զավակները խոստովանվելուց հետո մոտենում են և ստանում Սուրբ Հաղորդություն, դուրս են գալիս եկեղեցուց, մտածելով, թե Սուրբ Պատարագը վերջացել է: Բայց այդպես չէ:
Մի թողեք եկեղեցին Սուրբ Հաղորդություն ստանալուց հետո, որովհետև Սուրբ Պատարագը շարունակվում է:
ԽՐԱՏԱՆԻ ԱՊԱՇԽԱՐՈՒԹՅԱՆ
