Պահքի ժամանակ եթե զրկում ես քեզ և չես ուտում, բայց նաև չես աղոթում, քո պահածը պահք չէ

 

Պահքի ժամանակ եթե զրկում ես քեզ և չես ուտում, բայց նաև չես աղոթում, քո պահածը պահք չէ: Վարորդը եթե պահքի ժամանակ ուտում է իր ամենօրյա ուտելիքը, և զսպելով իրեն` չի հայհոյում, արդեն պահք է:

 

Եթե պահք պահողը գիտակցաբար չի լսում իր սիրած երգը, չի նայում իր սիրած ֆիլմը, չի նայում ակնահաճո նկարներ, չի հետևում ականջ շոյող խոսքերի, սա պահք է համարվում:

 

Ազատիր քեզ այդ բոլորից և կլինես մեծ պահեցող:

 

Ռուս սրբերից մեկն ասում է. «Կերածդ այնպես է ստորանում քո որովայնում, որպեսզի դու հասկանաս, որ ուտելու համար չես ապրում»:

 

Միլիոն քրիստոնյա Սուրբ Գիրք չի կարդում: Թող ուտեն, բայց կարդան, դա պահք է: Աստվածաշնչի մեկնաբանները ասում են, Սուրբ Գիրք չկարդացող մարդը նման է առանց կողմնացույցի նավարկության դուրս ելածին: Կիրակիից բացի մի օր էլ ավելացրու եկեղեցի գնալդ պահոց օրերին: Եթե դու այնքան ես վարժվել, որ սիրում ես Աստծուն, ապրում ես Նրա խոսքով, և ուտում ես ամեն ինչ չափավոր, դա էլ պահք է: Բայց այդպիսիք քիչ են, կամ չկան:

 

Պահքը նրա համար է, որ կյանքդ փոխվի Աստծով և Աստվածաշնչով: Թե չէ անգիտակցաբար չուտելով պահք չես պահի, այլ կվնասես առողջությունդ, իսկ քո մարմինը Աստծո տաճար է կոչվում, իրավունք չունես այն վնասելու: Ուշադիր եղիր հոգուդ նկատմամբ, քանի որ հոգիդ անմահ է:

 

Մեր սիրելի Մանդակունի Հայրապետը ասում է.

 

«Ցամաքած որովայնները պիղծ խորհուրդներ չեն ծնում, իսկ կերակուրի աղբով փափկացած որովայնները մշտապես աղտեղի խորհուրդներ են վեր հանում: Հետևաբար հիշիր քաղցի տագնապը, ոչ թե տանջվիր որովայնի ծանրությունից»: Էլ ի՞նչ ասեմ պահքի պնդության մասին, երբ Տերունական Անմեղ և Անարատ մարմնին պետք եղավ պահքի պնդությունը` մեզ օրինակ լինելու համար:

 

Ազատի՛ր ինձ, Տե՛ր, մեղքերի ծառայությունից և դասի՛ր Քո ծառաների շարքում, ովքեր սիրեցին Քեզ և պահեցին Քո պատվիրանները: Տո՛ւր իմ սրտին նրանց երկյուղը և ուսուցանի՛ր որ գնամ նրանց շավղով:

 

Սբ. Եփրեմ Ասորի