Թող մեռելները թաղեն իրենց մեռելներին
Ժողովուրդ ջան¸ մի գիժ քար է գցել ջրհորը¸ հիմա տասնյակները փորձում են հանել այն…։
Եթե մեր նորելուկ իշխանավորը փորձում է մեր մանուկների ու պատանիների սրտից ու մտքից հեռացնել Մեսրոպ Մաշտոցին¸ մեր գիրը ստեղծող վարդապետին¸ Հայոց պատմության քերթողահայր Մովսես Խորենացի եպիսկոպոսին¸ Ներսես Շնորհալի Կիլիկիայի կաթողիկոսին¸ Տիեզերական վերջին վարդապետի մեծ կոչում ստացած Գրիգոր Նարեկացուն¸ ապա այդ նորելուկ նախարարի ներաշխարում հոգևոր դատարկություն է տիրում¸ ով դեռ չի հասկացել Քրիստոս Տիրոջ հաստատած Եկեղեցու կարևորությունը¸ որ մեր ազգի ողնաշարն ու հիմասյունն է եղել արդեն քսան դար¸ լեզուն¸ հավատքն ու ազգը պահպանելով արյունարբու¸ հեթանոս¸ մուսուլման¸ բիրտ ու կոմունիստ հրոսակներին դիմակայելով։
Ու մի՜ անհագստացեք¸ քանզի մենք Տիրոջից խոստում ունենք¸ որ. ՚՚Դժոխքի դռները չեն հաղթելու Իր Արյունով փրկագնված Եկեղեցուն՚՚։
Քամիներն ու փոթորիկները գալիս ու գնում են¸ բայց կաղնիները հաստատուն են մնում իրենց տեղում¸ քանզի արմատները մինչև երկրի ընդերքն են մխրճված։ Այդպես էլ մեր ազգը եղել ու կմնա¸ քանզի մեր հոգու դավանանքի արմատները Քրիստոս Հիսուսի հաղթական սուրբ Խաչով մինչև երկնքի բարձրունքներին են կառչած։
Ու եթե մենք փոքրացել ենք երկրի տարածքով¸ դա խորհուրդն է նրա¸ որ ադամանդները հասարակ ածուխից գոյանում ու պայծառանում երկրի ընդերքի գերճնշումներով ու մեծ ջերմության շնորհիվ։
Մի լավ նայիր հին աշխարհի քարտեզներին¸ ու կտեսնես¸ որ մեզ հարևան բազում զորավոր ազգեր ընկան պատմության փոշոտ ճանապարհներին¸ բայց մենք մնացինք ու կմնանք¸ քանզի մեր Տերն ու Հովիվը անձամբ Աստծո Որդին` Հիսուս Քրիստոսն է։
Ուստի¸ թողնենք մեռելները թաղեն իրենց մեռելներին, իսկ մենք գնանք Հիսուսի հետևից, Ով շուտով պիտի գա ու ամեն մեկին ըստ իր ընտրության դատի…
Մերուժան Բաբաջանյան
