Երբ Աստված Ադամի և Եվայի կյանքի կենտրոնում էր
«Երանի՜ հոգով աղքատներին, որովհետև նրանցն է երկնքի արքայությունը»:
Մատթ. 5:3
Բարեբախտաբար, մարդուն կատարյալ կյանքի կարող է հասցնել միայն Աստծո հոգին, քանի որ Աստված կյանքի աղբյուրն է: Նշանակում է՝ որպեսզի մարդ երջանիկ լինի, նա պետք է իր մեջ ընդունի Աստծո հոգին, Նրա ներկայության համար տեղ բացի իր հոգում: Չէ՞ որ հենց այդպես էր մարդկային պատմության արշալույսին, երբ Աստված Ադամի և Եվայի կյանքի կենտրոնում էր, երբ նրանք տակավին մեղքը չէին ճանաչել:
Իսկ մեղքը եղավ նրանց հրաժարումը Աստծուց: Եվ այսպես, ի՞նչ բան է հոգեվոր աղքատությունը: Սուրբ Գրիգոր Նյուսացին գրում է, որ «հոգով աղքատությունը հեզություն է»:
Հեզությունը ծնվում է ներքին մեծ ուժի շնորհիվ և ցանկացած ոք, որ կասկածում է դրանում, թող փորձի իր սեփական «ես»-ը փոքր-ինչ մի կողմ հրել իր հոգսերի և շահերի կենտրոնից: Իսկ իր կյանքում գլխավոր տեղում դնել Աստծուն:
