Սեփական զավակների արյունը տենչացող ժողովրդի կուրության պատճառով խաչվեց և խոցվեց մեր հայրենիքը
Երբ ժողովուրդը հրեաների պես իր առաջնորդ Նիկոլի հետ գոռում էր բանակի և գեներալների հասցեին՝ «խաչի՛ր դրանց, խաչի՛ր դրանց, դրանց արյունը մեր և մեր որդիների վրա», ապա չէր կարող մտածել, որ երկու տարի հետո այդ արյունը լինելու էր իրենց և իրենց որդիների վրա։
Եվ իր սեփական զավակների արյունը տենչացող ժողովրդի կուրության պատճառով խաչվեց և խոցվեց մեր հայրենիքը։ Մեր երեսուն տարեկան Հայրենիքը։ Եվ, ինչպես Մարդու Որդու խոցված կողից ջուր բխեց կույր զինվորի աչքերին և նրա աչքերը բացվեցին և նա տեսավ, թե Ում է խոցել, այնպես էլ մեր ժողովրդի աչքերն են բացվում և նա տեսնում է, թե ինչ է արել իր հայրենիքի հետ։
Ժողովրդի մի մասը Պետրոսի նման ուրացավ, բայց զղջաց և հետ դարձավ։ Իսկ մի մասն էլ Հուդայի նման համբուրելով հայրենի հողը՝ դավաճանեց։
Հիմա մենք պետք է տեր կանգնենք մեր խաչված և խոցված բանակին ու հայրենիքին։
Եվ, եթե որևէ մեկը տա հարցը՝ «յո երթաս», պատասխանը պետք է լինի՝ «գնում եմ, որպեսզի երկրորդ անգամ չխաչվի Հայրենիքը…»:
Տիգրան Մկրտումյան
