Հանցագո՞րծ, թե՞ բարերար

Ես մի լավ խրատական առակ գիտեմ, որն այսպես է ասում .
– Մեկին հարցնում են, եթե մի պարկ ոսկի գտնես, ի՞նչ կանես, մարդը պատասխանում է.
«Տուն, շքեղ մեքենա և վայելքների վրա կծախսեմ»:
Մյուսին են նույն հարցը տալիս` սա ասում է.
«Սկզբից ինձ կապահովեմ ամեն ինչով, հետո միքիչ կօգնեմ սրան, նրան»:

Երրորդին են հարցնում. սա թե`
«Չեմ կարող պատասխանել այդ հարցին, որովհետև եթե ես մի պարկ  ոսկի գտնեմ, չգիտեմ, թե ես ով կդառնամ, հանցագո՞րծ, թե՞ բարերար»:  Սա յուրաքանչյուրիս հետ առնչվող մի հարց է մեր կյանքում: Մեկի մոտ ոսկու տեսքով, մյուսի մոտ շքեղ բնակարանի, մյուսի մոտ վերջին մակնիշի մեքենաների, երրորդի մոտ`պաշտոնի ու տիտղոսի և այլն: Կարևորը դարձյալ մեր դիրքորոշումն է Աստծո խոսքի լույսի ներքո և ողջախոհությունը` երկու դեպքում էլ:

Իսկ Հակոբոս առաքյալը հստակ գիտե մեր Տիրոջ դիրքորոշումը` թե
(Դուք, որ ոչինչ չգիտէք վաղուայ մասին. որովհետեւ ի՞նչ է ձեր կեանքը. յիրաւի մի մշուշ է այն, որ մի պահ երեւում է եւ ապա անհետանում)։ Մինչդեռ դուք պիտի ասեք. «Եթէ Տէրը կամենայ, եւ ապրենք, կ՚անենք այս կամ այն բանը»։

Ծովիկ Դավթյանի հանրագրից