Ինչ շահ ունի Սերժ Սարգսյանը. Առավոտ
«Առավոտի» խմբակգրականում կարդում ենք.
«Բոլոր երկրներում պետական մարմիններն ու աոանձին գործիչները ունեն հակասություններ, որոնք պայմանավորված են թե օբյեկտիվ եւ թե սուբյեկտիվ, նաեւ անձնական պատճառներով: Հիշենք թեկուզ մեր մանկության ամենասիրված գրքերից մեկը, որտեղ պայքարում են թագավորի հրացանակիրները եւ կարդինալ Ռիշելյեի գվարդիականները: Ի դեպ, իրական պատմության մեջ կարդինալի դիրքորոշումը, կարծես թե, ավելի «պետականամետ» էր, սակայն Դյուման, 19-րդ դարի ռոմանտիկ հովերով տարված, դեպքերը այլ կերպ ներկայացրեց:
90-ականներին էլ անկախ Հայաստանի բարձրագույն իշխանության մեջ կային նման «խարդավանքներ»: Նախագահի անվտանգության հարցերով գլխավոր խորհրդական Աշոտ Մանուչարյանն ակնհայտ հակասություններ ուներ ներքին գործերի նախարար Վանո Սիրադեղյանի հետ, որը Մպնուչարյանի հրաժարականից հետո՝ վերածվել Էր բացահայտ թշնամանքի:
Նույն նախարարը խնդիրներ ուներ ԱԱՊՎ [այդպես Էր կոչվում ԱԱԾ-ն] պետ Դավիթ Շահնազարյանի հետ: Վարչապետ Հրանտ Բագրատյանի թիմի եւ «ուժայինների», [նույն Վանոյի եւ Վազգեն Սարգսյանի] միջեւ հարաբերությունները դարձյալ խիստ լարված Էին: Եվ այլն: Հիմա մեկ-մեկ չվերլուծենք, թե ով Էր ճիշտ, ով սխալ եւ ով ինչում էր մեղավոր: Պարզապես հիշեցնում եմ փաստերը: Ակնհայտ Է նաեւ, որ այդ «գորգի տակ» իրականացվող կռիվների ելքը որոշվում Է նրանով, թե որքանով է ազդեցիկ այս կամ այն ֆիգուրը:
Ուժեղ վարչապետ Ոոբերտ Քոչարյանը, որը հակասություններ ուներ ՀՀՇ-ի հետ, կարողացավ պալատական հեղաշրջում իրականացնել եւ դաոնալ նախագահ: Թույլ վարչապետ Տիգրան Աարգսյանն ընկավ «ՀՀԿ- ԲՀԿ» միասնական օլիգարխիայի եւ նրան ձայնակցող ընդդիմության հարվածների տակ: (Դարձյալ վերապահում անեմ՝ դա չի նշանակում, որ վարչապետի պաշտոնում նրա գործունեությունը հաշող Էր]:
Արդեն ասացի, որ հակասությունները կարող են նաեւ օբյեկտիվ լինել՝ պայմանավորված պետական գերատեսչությունների գործառույթներով: Որոշ դեպքերում «շահերի բախումը» կարող է անգամ օգտակար լինել՝ իրար վերահսկելու, փոխլրացնելու. երկրի առաջին դեմքին երկու տարբեր աղբյուրներից տեղեկատվություն տալու առումով:
Հայաստանում դրանք սովորաբար խանգարում են: Նույն Տիգրան Սարգսյանի օրինակով՝ երբ ՀՀԿ-ական պատգամավորները «կադրից դուրս» ասում Էին՝ «մենք շահագրգռված ենք, որ Տիկոն [այսինքն՝ իրենց կուսակից վարչապետը] տապալվի», դա դժվար թե նպաստեր երկրի տնտեսական զարգացմանը:
Երբ ստեղծվում Էր Հայաստանի քննչական կոմիտեն եւ դրա ղեկավար Էր նշանակվում մեծ ազդեցություն եւ կապեր ունեցող նախկին գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանը, պարզ էր, որ այդ մարմինը հակասություններ կունենա դատախազության հետ: Հիմա ակնհայտ է դարձել, որ Գյումրիում, Սյունիքում Եւ Հայաստանի այլ մարզերում դատախազներն ու քննիչները իրար վրա, այսպես ասած, «տակառ են գլորում»: Թե որքանով է դա նպաստում կամ խանգարում հանցավորության դեմ պայքարին՝ կպարզվի մոտ ապագայում:
Օրվա մյուս հրապարակումները՝ թերթի այսօրվա համարում:
