«Երկ­րի վար­չա­պե­տի պաշ­տո­նը զբա­ղեց­նող անձն ա­մեն ինչ ա­րեց, որ­պես­զի կոտր­վի հաղ­թող ու հաղ­թած ազ­գի ող­նա­շա­րը»

«Ա­ռա­ջի­նը՝ Հա­յաս­տան» նա­խա­ձեռ­նու­թյան հա­մա­հիմ­նա­դիր, Հա­յաս­տա­նի հան­րա­պե­տա­կան կու­սակ­ցու­թյան ան­դամ ԱՆ­ՆԱ ՄԿՐՏ­ՉՅԱ­ՆԻ հետ զրույ­ցում անդ­րա­դար­ձել ենք ստեղծ­ված ի­րա­վի­ճա­կին։
-Ձեր կար­ծի­քը ստո­րագր­ված ե­ռա­կողմ հայ­տա­րա­րու­թյան մա­սին։ Ար­դյոք հնա­րա­վո՞ր է ի­րա­վի­ճա­կը փո­խել։
-Ստո­րագր­ված հայ­տա­րա­րու­թյունն ա­ներկ­բա լի­նե­լու է հա­յոց պատ­մու­թյան ա­մե­նա­խայ­տա­ռակ փաս­տաթղ­թե­րից մե­կը ոչ միայն իր բո­վան­դա­կա­յին ա­նըն­դու­նե­լիու­թյամբ, այլև ստո­րագր­ման ձևով ու պայ­ման­նե­րով։ Ի­րա­վի­ճա­կի բա­րե­լավ­ման հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներ միան­շա­նակ կան։ Այդ հնա­րա­վո­րու­թյուն­նե­րը և՛ քա­ղա­քա­կան‚ և՛ ի­րա­վա­կան տի­րույ­թում հնա­րա­վոր են։ Այն ու­նի շատ խու­թեր, բա­վա­կա­նա­չափ ա­նո­րոշ է‚ և ՀՀ-ում գոր­ծո­ղու­թյան հետ կապ­ված կան խն­դիր­ներ։ Այն այն­քան վատն է, որ դրույթ­ներ է պա­րու­նա­կում ՀՀ սու­վե­րեն տա­րած­քի վե­րա­բե­րյալ։ Ե­թե այն պայ­մա­նա­կա­նո­րեն մի­ջազ­գա­յին փաս­տա­թուղթ (պար­տա­վո­րու­թյուն) հա­մա­րենք, ա­պա այն պետք է անց­նի Սահ­մա­նադ­րու­թյամբ նա­խա­տես­ված վա­վե­րաց­ման ըն­թա­ցա­կար­գեր։ Այս ա­մե­նի հա­մար անհ­րա­ժեշտ են մի քա­նի պայ­ման­ներ, սա­կայն դրանց ի­րա­կա­նա­ցու­մը հնա­րա­վոր է միակ անհ­րա­ժեշտ պայ­մա­նի ա­պա­հով­ման դեպ­քում։ Ան­ձը, որ ստո­րագ­րել է այս ա­մո­թա­լի ի­րա­վա­քա­ղա­քա­կան հայ­տա­րա­րու­թյու­նը‚ պի­տի հե­ռա­նա՝ հնա­րա­վո­րու­թյուն տա­լով նոր բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի, նոր պայ­ման­նե­րի ա­ռաջ­քաշ­ման։
-Երկ­րում ներ­քա­ղա­քա­կան մեծ լար­վա­ծու­թյուն է. այս ի­րա­վի­ճա­կում վար­չա­պե­տը կա­րո՞ղ է շա­րու­նա­կել պաշ­տո­նա­վա­րու­մը։
-Լար­ված է հա­սա­րա­կու­թյու­նը, հիաս­թափ­ված է, կոտր­ված է։ Երկ­րի վար­չա­պե­տի պաշ­տո­նը զբա­ղեց­նող անձն ա­մեն ինչ ա­րեց, որ­պես­զի կոտր­վի հաղ­թող ու հաղ­թած ազ­գի ող­նա­շա­րը։ Կար­ծիք­նե­րը կա­րող են ու­նե­նալ ըն­թա­ցա­կար­գա­յին տար­բե­րու­թյուն­ներ, սա­կայն բա­ցար­ձակ հա­մա­ձայ­նու­թյուն կա՝ մար­դը‚ որ հանձ­նել է մեր հայ­րե­նի­քը‚ չի կա­րող շա­րու­նա­կել իր աշ­խա­տանքն այդ պաշ­տո­նում։ Նա տա­պա­լել է բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րը, չի գի­տակ­ցել ԶՈՒ ԳՇ հրա­մա­նա­տա­րի կող­մից զե­կու­ցած ի­րա­վի­ճա­կի լր­ջու­թյու­նը։ Հետևա­բար, հա­յաս­տա­նյան օ­րա­կար­գը մեկն է՝ սր­բա­զան հայ­րե­նի­քը մեկ ստո­րագ­րու­թյամբ հանձ­նա­ծի պաշ­տո­նա­վա­րումն անհ­նար է։
-Վար­չա­պե­տի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րից և գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րից հաս­կա­նում ենք‚ որ իշ­խա­նու­թյու­նը չի պատ­րաստ­վում զի­ջելու։ Այս ի­րա­վի­ճա­կում քայ­լերն ինչ­պի­սի՞ն պետք է լի­նեն։
-Կա­տար­վեց այն, ինչ 2,5 տա­րի շա­տե­րը ա­սում էին. Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հա­մար գե­րա­գույն ար­ժեք են ա­թո­ռը, պաշ­տո­նը և դրա­նից բխող բո­լոր բա­րեն­պաստ հան­գա­մանք­նե­րը։ Նա հեր­թա­կան ան­գամ ստում էր, ա­սե­լով՝ ե­թե պա­հանջ լի­նի հրա­ժա­րա­կա­նի‚ կգ­նամ, ժո­ղո­վուրդն է ո­րո­շում։ Հի­մա ժո­ղովր­դի առջև ո՛չ կա­րող է դուրս գալ, ո՛չ գնում է մեր նա­հա­տակ­ված հե­րոս­նե­րին մե­ծա­րե­լու։ Վա­խե­ցած է, խու­ճա­պա­հար, փոր­ձում է ա­նել միայն այն‚ ին­չը կն­պաս­տի մեկ օր ա­վե­լի պաշ­տո­նա­վա­րե­լուն։ Իսկ մեր քայ­լե­րը շատ հս­տակ են՝ դրանք աս­տի­ճա­նա­բար կպար­զա­բան­վեն և ան­կաս­կած կհան­գեց­նեն նպա­տա­կի ի­րա­կա­նաց­մա­նը՝ նոր բա­նակ­ցող, նոր պայ­ման­ներ։
-Ար­ցա­խը մաս­նա­տե­լով և զի­ջե­լով Հա­յաս­տա­նի հա­մար խիստ կեն­սա­կան նշա­նա­կու­թյան տա­րածք­ներ՝ մեծ սպառ­նա­լի­քի տակ չի՞ դր­վում նաև Հա­յաս­տա­նի անվ­տան­գու­թյու­նը։
-Մենք կանգ­նել ենք ազ­գա­յին ա­ղե­տի ա­ռաջ։ ՀՀ այ­սօր­վա անվ­տանգ գո­տի­նե­րի մեծ հատ­ված դառ­նում է ար­դեն սահ­մա­նա­մերձ։ ՀՀ վար­չա­տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թյան խախ­տու­մը հան­գեց­նե­լու է բազ­մաբ­նույթ խն­դիր­նե­րի՝ տն­տե­սա­կա­նից մինչև կա­ռա­վար­ման և անվ­տան­գա­յին։ Այս հայ­տա­րա­րու­թյունն ա­ղետ է ոչ միայն մեր հայ­րե­նի­քի ար­ցա­խյան հատ­վա­ծի, այլև հայ­կա­կան պե­տա­կա­նու­թյան հա­մար։
-Ինչ­պե՞ս կմեկ­նա­բա­նեք ՌԴ նա­խա­գահ Վլա­դի­միր Պու­տի­նի հար­ցազ­րույ­ցում տեղ գտած ու­ղերձ­նե­րը։
-ՌԴ նա­խա­գահն ար­ձա­նագ­րեց այն ցա­վա­լի ի­րա­կա­նու­թյու­նը, որն այ­սօր կա Հա­յաս­տա­նում։ Ինձ հա­մար ՌԴ ղե­կա­վա­րը որևէ նո­րու­թյուն չա­սաց։ Քա­նի որ տար­բեր ժա­մա­նակ­նե­րում իմ երկ­րի բարձ­րաս­տի­ճան պաշ­տո­նյա­նե­րից լսել եմ այդ պն­դում­նե­րը (հա­սա­րա­կու­թյան միաս­նա­կա­նու­թյան, անհ­րա­ժեշ­տու­թյան, այն մա­սին, որ Շու­շիի հար­ցը եր­բեք չի ե­ղել բա­նակ­ցա­յին փա­թե­թում, Փա­շի­նյան Նի­կո­լը չի հա­մա­ձայ­նել ա­ռա­վել բա­րեն­պաստ պայ­ման­նե­րով հայ­տա­րա­րու­թյա­նը և այլն)։ Այդ հար­ցազ­րույցն ուղ­ղա­կի հեր­քումն էր Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի պն­դում­նե­րի՝ ևս մեկ ան­գամ վե­րա­հաս­տա­տե­լով այն հա­մոզ­մուն­քը, որ Նի­կո­լը չի կա­րող մնալ ու շա­րու­նա­կել հա­յա­կոր­ծան քայ­լե­րը։
-Վար­չա­պետն ա­ռա­ջի­կա ա­նե­լիք­նե­րի «ճա­նա­պար­հա­յին քար­տեզ» է հրա­պա­րա­կել։ Ձեր կար­ծի­քը։
-Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը լիո­վին սպա­ռել է հայ­կա­կան պե­տա­կա­նու­թյան հե­տա­գա ա­նե­լիք­նե­րի մա­սին որևէ լու­ծում ա­ռա­ջար­կե­լու իր քա­ղա­քա­կան և ի­րա­վա­կան հնա­րա­վո­րու­թյու­նը։ Նա շա­րու­նա­կում է ձևաց­նել, թե ինքն ա­պա­գա ու­նի որ­պես վար­չա­պետ, ի­րա­վի­ճակն ուղ­ղե­լու քայ­լեր է ա­նում։ Դա հնա­րա­վոր չէ ինչ­պես սու­բյեկ­տիվ, այն­պես էլ օ­բյեկ­տիվ պատ­ճառ­նե­րով։ Նա‚ ստո­րագ­րե­լով հայ­տա­րա­րու­թյու­նը‚ օ­բյեկ­տիվ խո­չըն­դոտ է ստեղ­ծել իր հա­մար՝ բա­նակ­ցե­լու այլ, ա­վե­լի հա­յան­պաստ լու­ծում­նե­րի շուրջ։ Նա չի կա­րող շտ­կել ի­րա­վի­ճա­կը։ Նրա հն­չեց­րած ցան­կա­ցած ա­ռա­ջարկ սուտ է, ու­նի ժա­մա­նակ ձգե­լու նպա­տակ, իսկ այդ ժա­մա­նա­կ ձգելը ճա­կա­տագ­րա­կան է լի­նե­լու հայ ազ­գի հա­մար։
Զրու­ցեց Լի­լիթ ԳԱԲ­ՐԻԵ­ԼՅԱ­ՆԸ

irates.am