Չի կարելի լինել այսքան անզուսպ, քանի որ խոսում եք երկրի վարչապետի կնոջ մասին կամ Արցախի հերոս ծնած մոր մասին». Սոֆյա Հովսեփյան
ԱԺ «Իմ Քայլը» խմբակցության պատգամավոր Սոֆիա Հովսեփյանը գրում է. «Այս թեմայով սիրով կլռեի, որովհետև մի կողմում կանգնած է կին, որին շատ հարգում եմ և միշտ իր ծրագրերով ոգևորվել եմ ու որպես օրինակ ներկայացրել, մյուս կողմում կանգնած է մեկ այլ կին, ով փորձում է ինչ -որ բան անել, և քանի որ հանրային դեմք է, վերջին տարիներին միշտ կա՛մ քննադատվում է, կա՛մ գովաբանվում (վերաբերմունք չեմ արտահայտում, քանի որ նպատակահարմար չեմ գտնում):
Ինչո՞ւ նախաբան գրեցի, քանի որ գիտեմ՝ կարդալուց հետո պետք է ասոցացնեք երեկ և այսօր համացանցում տեղ գտած երկու գրառումների հետ, բայց ես կխոսեմ այդ գրառումներից առաջացած հետևանքների մասին:
Հարգելի՛ հայեր, որքան էլ սիրեք մի հայ կնոջ և չսիրեք մյուս հայ կնոջը, չի կարելի լինել այսքան անզուսպ լինել մեկնաբանություններում, քանի որ դուք խոսում եք երկրի վարչապետի կնոջ մասին կամ Արցախի հերոս ծնած մոր մասին, երկրորդ՝ իրենց կամքն է գնալ առաջնագիծ, թե ոչ, և վերջապես, այո՛, պատրաստվում են շատերը գնալ, քանի որ կա աղջիկների մեկ այլ ջոկատ ևս և կամավորագրված 1000-ից ավել կանայք և աղջիկներ, որոնք, ի դեպ, կամավորագրվել են շատ ավելի վաղ, քան այսքան աղմուկ հանած «Էրատո» ջոկատն էր:
Հաջորդը՝ սիրուն չէ , երբ մի երևույթը համարում ենք սխալ և ոչնչացնում ենք ամեն ինչ։ Այո՛, «Էրատո» անունը, մանավանդ, եթե հայ թագուհու անունն է ընտրված, այնքան էլ հարմար և օրինակելի կերպար չէ, բայց անունը չհավանելով չի նշանակում , որ հայ կինը ոչինչ չունի սահմանում անելու ու թող մնա տանը, սպասի ամուսնուն: Ո՛չ, համաձայն չեմ․ թե՛ հայ կինը, թե՛ հայ տղամարդը պետք է այսօր լինեն այնտեղ, որտեղ ամենաշատը կարիքը կա, և եթե պետք է, ապա նաև սահմանին:
Հետո՝ հայ կնոջՆ ավելի սազական է սահման գնա՞լը, թե՞ համացանցում տարբեր նյութերի տակ հայհոյանքախառը մեկնաբանություններ թողնելը: Ես ընտրում եմ սահման գնալը և կսատարեմ, որքան պետք է:
Եվ վերջապես, հարգելի՛ հայ տղամարդիկ, էդ, որ ի՜նչ ասես, գրում եք սահման գնացող հայ կանանց մասին, բա դուք չեք ամաչո՞ւմ և չեք գիտակցո՞ւմ, որ դուք պետք է լինեիք այսօր սահմանին շատ հայ կանանց տղաների, ամուսինների, եղբայրների ու հայրերի կողքին, թե՞ համացանցում «արծիվ» եք խաղում, բայց մի ճնճղուկի ոգի էլ չունեք:
Շարքը կարող եմ երկարացնել, բայց չեմ անի: Խնդրում եմ, վերջ տվեք այս քննարկումներին, քանի որ, առհասարակ, այս թեման երկու կողմերով էլ խոցելի է դարձնում հայ կնոջը: Այս հարցին ավելի ուշ ավելի երկար կանդրադառնամ, բայց հիմա խնդրանքս է՝ մի գտեք թեմաներ և ամբողջ օրը պառակտվեք: Բաներ կան, որ պետք է կարդալ և լուռ խորհել։ Սա այդ դեպքերից է, և երկու կանայք էլ իրենց տեսանկյունից ճիշտ են, բայց մեկնաբանությունները, մեղմ ասած, քայքայիչ:
Երեկ ամբողջ համացանցն իր խոնարհումն էր հայտնում մի քանի օր առաջ իր մեկամյա երեխայի մոտ մի քանի օրով վերադարձած հետախույզ կնոջ մասին պատմող տեսանյութի տակ, այսօր բոլորը կոչ են անում մնալ տանը: Ամեն մեկս մի բան պետք է անենք, բայց ոչ պառակտվենք, երկար մտածեք:
Հաճախ պետք է հիշեցնեմ այս տողերը.
«Մայրերի ափի մեջ փնտրեք ազգերի ճակատագիրը»․ Գարեգին Նժդեհ:
^
