Եվրոպան ահաբեկչիներին անվանում է “ապստամբներ”
Ներկայացնում ենք ԵԽԽՎ-ում ՀՀ Ազգային ժողովի պատգամավոր Նաիրա Կարապետյանի ելույթը.
Մենք բոլորս անհանգստացած ենք Սիրիայում եւ Իրաքում օրեցօր վատթարացող իրավիճակի վերաբերյալ եւ դատապարտում ենք խաղաղ բնակչության եւ այդ թվում նաեւ` ազգային փոքրամասնությունների դեմ ուղղված հարձակումները եւ ահաբեկչական գործողությունները:
Մենք խորապես մտահոգված ենք Սիրիայում ապրող հայերի ճակատագրով: Սիրիայի մյուս քաղաքացիների հետ միասին նրանք այսօր պայքարում են իրենց կյանքի իրավունքի համար:
Մարտ ամսին մենք ականատես եղանք Սիրիայի Քեսաբ քաղաքի ողբերգական իրադարձություններին, մի քաղաքի, որ կարծես անցյալ դարասկզբին Ցեղասպանության հետեւանքով հայերի անմարդկային տեղահանությունների մասին ցավոտ հիշեցում էր: Այս քաղաքը եւ հարակից 12 գյուղերը դաժան հարձակման ենթարկած ահաբեկչական խմբերը, որ փոխկապակցված էին Ալ-Քաիդայի հետ, սահմանը հատել էին հարեւան Թուրքիայի տարածքից:
Ես անձամբ եմ այցելել Սիրիա, հանդիպել եկեղեցիներում ապաստան գտած փախստականների հետ: Նրանք պատմեցին, որ ահաբեկիչները պղծել են Քեսաբի քրիստոնեական եկեղեցիները, ինչպես նաեւ էական վնաս են պատճառել քաղաքացիական բնակչության գույքին:
Իսկ ընդամենը մի քանի օր առաջ մենք ականատես եղանք մեկ այլ բարբարոսական գործողության` Արեւելյան Սիրայում ահաբեկիչների կողմից պայթեցվել էր Դեյր Էզ Զորի Սրբոց Նահատակաց հայկական եկեղեցին: Դա Հայոց Ցեղասպանության սուրբ հուշարձան էր, մի վայր, ուր ամփոփված էին Եղեռնի սարսափելի հանցագործության նահատակների մասունքներ:
Սրբավայրում արված այս բարբարոսությունը հերթական անգամ հաստատում է այսպես կոչված “Իսլամական պետություն” ահաբեկչական խմբի վայրենի բնույթը:
Բանաձեւի նախագծում ԵԽԽՎ-ն հայտնում է խորին մտահոգություն, որ շուրջ 3000 երիտասարդ եվրոպացիներ են Իսլամական Պետության շարքերում, որ կռվում են Իրաքում եւ Սիրիայում, եւ կոչ է անում Եվրոպայի խորհրդի անդամ պետություններին ջանքեր գործադրել բացահայտելու եւ ետ կանչելու, ինչպես նաեւ պատասխանատվության ենթարկել մեղավորներին:
Եկեք խոսենք անկեղծ. ինչու՞ ենք մենք միայն հիմա սկսում անհանգստանալ եվրոպացիների ներգրավվածության վերաբերյալ: Ինչու՞ մենք որեւէ քայլ չձեռնարկեցինք Քեսաբի իրադարձություններից հետո, երբ առկա էին փաստեր, որ ահաբեկիչները ներխուժել էին ԵԽ անդամ Թուրքիայի տարածքից:
Ինչպե՞ս եղավ, որ նույն կազմակերպության անդամներին սկսեցինք կոչել “ահաբեկիչներ”, այն դեպքում, որ Եվրոպան նրանց տեւական ժամանակ անվանում էր “ապստամբներ”:
Ինչեւէ, ողջունելի է, որ ԵԽԽՎ-ն քայլեր է վերջապես ձեռնարկում, եւ մենք կոչ ենք անում Վեհաժողովին միանալու միջազգային հանրության ջանքերին՝ ուղղված այս քաղաքակիրթ աշխարհին սպառնացող այս չարիքի վերացմանը եւ դրա հովանավորության ճանապարհները արմատախիլ անելուն:
