Թող նույնիսկ քոչարյանենք գան. Առավոտ

Ես հիմա գրում եմ այս հոդվածը, որը դուք կկարդաք վաղն աոավոտյան, բայց այս պահին դեռ պարզ չէ իշխանությունը գրոհ կկազմակերպի ՊՊԾ տարածքը գրաված զինված խմ­բի վրա: Շատ-շատ եմ ուզում, որ դա տեղի չունենա:

Նախ որովհետեւ ոչ մի ներքաղաքա­կան խնդիր չարժե թափված մի կաթիլ արյան, երկրորդ` որովհետեւ դրանով իշխանությունը ոչ մի խնդիր չի լուծի, միայն կխորացնի արմատական տրամադրություններն ու անհանդուրժողականությունը մեր հասարակության մեջ:

Իսկ դրանց աստիճանն այս ոդահին շատ բարձր է: Ապրիլյան պատերազմից հետո ինձ թվաց, որ այդ ագրեսիվությունը մեղմվել է, որ բոլոր տարաձայնություններով հանդերձ մեր քաղաքացիները սկսել են իրար ավելի շատ հարգել, իրար ավելի շատ ջերմություն փոխան­ցել: Բայց հիմա կարծես թե այդրղես չէ մարդիկ իրար հետ խոսում են ատելության լեզվով եւ, ինչպես երեկ արդարացիորեն նկատեց ռե­ժիսոր Ռուբեն Բաբայանը, այդ` իրար ոչն­չացնելու, «զրոյական արդյունքով» խաղի մեջ ինչ-որ չափով նույնիսկ «իրար հասկանում են»:

Նրանց հաշտեցնելը, շփման կետեր գտնելը որը, կարծում եմ, մտավորականների առաքելություններից մեկն է, շատ դժվար է: Եթե հան­կարծ «սխալվես» եւ ասես, որ ոստիկանության շենքի վրա զինված հարձակումը, պատանպ պահելը, մանավանդ ոստիկան սպանելը, ապօրինություն է եւ փակուղի, անմիջապես «վրա կտան» հեղափոխականները եւ քեզ վրա կախելով զանազան պիտակներ` կհիշեցնեն 25 տարվա ընթացքում այս երկրում տեղի ունե­ցած բոլոր ապօրինությունները:

Բայց եթե ասես, որ զինված խմբի տղաները ահաբեկիչ­ներ չեն, նրանք մեր քաղաքացիներն են, որոնց մտահոգությունները պետք է լսել ու հաս­կանալ, հակառակ կողմը կասի, որ մենք «հար­թակ ենք տրամադրում հանցագործներին»:

Միեւնույն է պետք չէ հիասթափվել, պետք չէ ձեռքը թափ տալ եւ ասել «կերեք իրար»: Ոչ, դա ամենասխալ դիրքորոշումն է: Եվ պետք էլ չի նեղվել, երբ երկու կողմերը քեզ չեն հասկա­նում: Խնդիրը ոչ թե որեւէ մեկին, նաեւ «ժո­ղովրդին» դուր գալն է, խնդիրը երկու կողմերին խելահեղություններից, անիմաստ բռնություննե­րից հետ պահելն է: Իմ ընկալմամբ, օրինակ, փողոցում մարդկանց, առանց որեւէ պատճառի, զանգվածաբար բռնելն ու ոստիկանություն տա­նելը ոչ միայն ապօրինություն է, այլեւ խելահեղություն, հիմարություն դա դարձյալ որեւէ խնդիր չի լուծում, միայն սրում է իրավիճակը:

… Աստված իմ, թող քաղաքական դաշտում ցանկացած բան լինի: Թող իշխանափոխություն լինի կամ չլինի: Թող նույնիսկ քոչարյանենք գան: Միայն թե արյունահեղություն չլինի:

Օրվա մյուս հրապարակումներին ծանոթացեք թերթի այս համարում: