Օլիգարխը` նորածինների առեվտրական. Իրավունք

«Իրավունքի» զրուցակիցն է Ս.Պ-ն, ով դեռեւս երեք տարի առաջ հաղորդում է տվել ոստիկանության բաժին այն մասին, որ Երեւանի բուժհաստատություններից մեկում ծննդաբերել է եւ ունեցել աղջիկ երեխա: Սակայն, ըստ նրա, բժիշկներն ապօրինի կերպով իրենից խլել են նորած­նին` պատճառաբանելով, թե ունի առողջական խնդիրներ, երկար չի ապրի ու, իրականում, որդեգրման անվան տակ վաճառել են աղջկան:

Անձնավորումից դեռ խու­սափենք, քանի որ գոր­ծով մինչ օրս, ինչպես մեր զրուցակիցն է նշում, «նո­րածնին վաճառած կամ ինչ-որ մեկին լավություն» արած ան­ձը ներգրավված չէ, «ընդամենը մեկ անգամ է հարցաքնն­վել»: Ու թեեւ հարուցվել էր քրեական գործ, սակայն քննի­չը հետագայում որոշում է կա­յացնում մերժել հարուցումը եւ քրեական հետապնդում չիրականացնել բժիշկ-պատասխանատուների նկատմամբ:

Սակայն դրանից հետո էլ երե­խայից զրկված մայրը հան­գիստ չի նստել, անցել է տար­բեր ատյաններով: Այս օրերին էլ մեր զրուցակցի շահերի պաշտպան Մարատ Կոստանյանը դիմել էլ Արաբկիր եւ Քանաքեռ-Զեյթուն վարչական շրջանների Ընդհանուր իրա­վասության դատարան տեղե­կացնելով, որ Վերաքննիչ քրե­ական դատարանն իր որոշմամբ պարտավորեցրել է, որ­պեսզի վարույթն իրականաց­նող մարմինը վերացնի իր վստահորդի իրավունքների եւ պարտականությունների խախտումը:

Իսկ թե ինչ է տեղի ունեցել, մեր զրուցակիցը պատմեց: Ծննդաբերելիս եղել է անչա­փահաս, բայց չի ցանկացել ազատվել փոքրիկից: Ընդհա­կառակը նրան այդ ժամանակ սատարել եւ անգամ ծննդաբե­րության ժամանակ կողքին է եղել փոքրիկի հայրը եւ տա­տիկը.

– Մենք գիտակցում էինք, որ ես անչափահաս եմ եւ հնա­րավոր է հիվանդանոցում դրա հետ կապված խնդիրներ առաջանան: Հիվանդանոց դի­մեցինք, երբ ես դեռ հղիության վեցերորդ ամսում էի: Բժիշկը, ով երեխայիս հետագայում խլեց ինձանից, ասաց, որ ոչ մի խնդիր չկա, պարզապես երբ գնամ ծննդաբերելու, պետք է գրանցվեմ մեկ ուրիշի չափահաս կնոջ տվյալներով: Ծննդաբերելու օրը ինձ հետ էր նաեւ մեծ քույրս, եւ բժիշկն ասաց, որ հենց իր տվյալնե­րով էլ կարող եմ գրանցվել: Այդ­պես էլ արեցինք: Ես շատ մեծ ուրախությամբ էի սպասում փոքրիկիս լույս աշխարհ գա­լուն, քանի որ նա մեր մեծ սի­րո պտուղն էր:

Իսկ թե ի՞նչ եղավ ծննդա­բերելուց հետո, ինչպե՞ս 16- ամյա անչափահասին համո­զեցին, որ փոքրիկը վատա­ռողջ է, եւ ճիշտը նրանից հրա­ժարվելն է, մեր զրուցակիցը շարունակեց պատմել.

– Ես տարիներ շարունակ փնտրում եմ ու փնտրելու եմ իմ աղջնակին, որին բժիշկների հորդորով թողեցի ծննդատա­նը: Բժիշկը, որ գլխիս վերեւում կանգնել էր, տվեց թուղթ ու գրիչ համոզելով, որ րոպե առաջ հրաժարվեմ երեխա­յիցս, իբր թե նա լուրջ առողջա­կան խնդիրներ ունի, որ աղ­ջիկս, միեւնույնն է, չի ապրելու:

Բժիշկն ինձ ասաց, որ դրսում կանգնած երեխայի հայրն ու տատն էլ են նրան հորդորում, որպեսզի հրաժարվեմ աղջկա­նից: Այնինչ իրականում, երբ արդեն դուրս եկա, հասկացա, որ ինձ խաբել են` իրենց ուզած թուղթը ստանալու համար: Երեխայիցս հրաժարվելու «գործարքը» հիվանդանոցն արել էր առանց հարազատնե­րիս իմացության, թույլտվու­թյան: Իսկ ես այդ պահին պար­զապես հավատացի, որ փոք­րիկս իրապես չի ապրելու…

Միայն տարիներ անց տե­ղեկացա, որ երեխան միանգա­մայն առողջ է եղել, եւ նրան անհայտ մեկը որդեգրել է: Ու այսօր, երբ արդեն չափահաս եմ, հավատացեք, ամեն տասն­վեց տարեկան աղջնակի տես­նելիս` մտածում եմ, որ գուցե հենց նա է իմ աղջիկը, իմ արյունակիցը:

Օրվա մյուս հրապարակումներին ծանոթացեք թերթի այս համարում: