Եթե հարուստը խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է անկասելի պատուհաս

Հեռուստաասպարեզի հայտնի դեմքերից մեկը` լրագրող Գնել Նալբանդյանը բավական դիպուկ որակումներ է արել “Ֆեյսբուք”-ում: Ներկայացնում ենք այն ամբողջությամբ:

Եթե քաղաքականությունը խառնվում է տնտեսությանը, ստացվում է քաղտնտեսություն:

Եթե քաղաքականությունը խառնվում է գիտությանը, այն դարձնում է քաղտեխնոլոգիա:

Եթե քաղաքականությունը խառնվում է լրատվությանը, այն դարձնում է ագիտպրոպ:

Եթե արվեստը խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է պլակատ: Եթե քաղաքականությունը խառնվում է մշակույթին, այն դարձնում է տոնավաճառ:

Եթե եկեղեցին խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է անհավատների հավաքատեղի:

Եթե քաղաքականությունը խառնվում է կրոնին, ստացվում է հավատաքննություն:

Եթե քաջությունն ու արիությունը խառնվում են  քաղաքականությանը, դառնում են զգուշավոր ու շրջահայաց: Եթե քաղաքականությունը խառնվում է սթափ բանականությանը, այն դարձնում է զգացմունքների պատանդ:

Եթե ոստիկանը խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է կամակատար վրիժառու: Եթե բանասերն է խառնվում քաղաքականությանը, դառնում է վրիժառու կամակատար:

Եթե խոշոր պաշտոնյան խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է առարկություն չհանդուրժող դեմագոգ: Եթե մանր պաշտոնյան է խառնվում քաղաքականությանը, դառնում է սոցիալական ցնցումի ական:

Եթե նախարարը խառնվում է  քաղաքականությանը, դառնում է կաշառակերության պատվար: Եթե պոռնիկն է խառնվում քաղաքականությանը, դառնում է ծածուկ տեսախցիկի զոհ:

Եթե պատգամավորը խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է բերանբացների սիրելին: Եթե հանցագործն է խառնվում քաղաքականությանը, դառնում է պատգամավոր:

Եթե լրագրողը խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է քարոզչության ստրուկ: Եթե արվեստագետն է խառնվում քաղաքականությանը, դառնում է հեղինակազուրկ մերժված:

Եթե գյուղացին խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է բատրակ: Եթե բանվորն է խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է գործազուրկ:

Եթե զինվորը խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է խունտայական:

Եթե սպորտսմենը խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է  մաշկագլուխ թիկնապահ:

Եթե սրիկան խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է մոլի կուսակցական: Եթե տգետն է խառնվում  քաղաքականությանը, դառնում է գաղափարական առաջամարտիկ:

Եթե հարուստը խառնվում է քաղաքականությանը, դառնում է անկասելի պատուհաս: Եթե աղքատն է խառնվում քաղաքականությանը, դառնում է հրապարակի ամբոխ: Եթե հայր ու որդի խառնվում են քաղաքականությանը, կորցնում են տունն ու տեղը: Եթե մանկության ընկերներն են խառնվում քաղաքականությանը, դառնում են երդվյալ թշնամիներ:

Քաղաքականությունը քաղաքական գործիչների գործն է, ոչ թե պետական, կուսակցական, հասարակական, մշակութային ու կրոնական գործիչների: