Տարին աղոթքով սկսենք, որ այդպես էլ շարունակվի. Տեր Նշան

Շատ ուրախալի է, երբ վերջին տարիներին շատ ավելի ակտիվ հետաքրքրություն կա հոգևոր ընկալման հարցում՝  թե՛ տարեմուտի գիշերի, թե՛ Սուրբ Ծննդյան մասով: Այսօր լրագրողների հետ հանդիպման ժամանակ բանախոսության ամենասկզբում ասաց Նոր Նորքի սուրբ Աստվածածին եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տեր Նշան քահանա Ալավերդյանը:

Տեր Նշանն իր խոսքի սկզբում անդրադարձավ Սուրբ Ծննդյան և Նոր Տարվա առաջացմանը՝ նկատելով, որ ի տարբերություն Արևմուտքի՝ Արևելքն փոքր-ինչ այլ  կերպ է նշում Սուրբ Ծնունդը՝ դրա մեջ ներառելով բույզանդական նախկին աշխարհը, և բնականաբար, նաև Հայաստանը՝ իբրև «Քրիստոնյա Արևելք» ասված երկիր: «Ընդհանրապես պատմագրության որևէ բան կապում են որևէ նշանավոր տարեգրության կամ դեպքի հետ: Այս դեպքում՝« Հռոմի հիմնադրության 748 թ-ին եղավ դա, երբ Օգոստոսն էր կայսր, երբ Կյուրենոսն էր կուսակալ Ասորիքում»: Այսպես էր սկսվում Ղուկաս ավետարանիչի Քրիոստոսի ծննդյան մասին պատմությունը: Փաստն այն է, որ քրիստոնեությունից հետո Քրիստոսի ծննուդը մեր կյանքում ավելի լուրջ ընկալվեց, մեր դարաշրջանը փոխեց և որոշեինք մեր ժամանակագրությունը Քրիստոսի ծննդով որոշել՝ «Քրիստոսից հետ» և «Քրիստոսից առաջ» ասելով»,- մեկնաբանեց Տեր Նշանը:

Տեր Հայրը անդարդարձավ Ամանորի գիշերը եկեղեցում նշելու ավանդույթին՝ մասնավորապես ասելով. «Եկեղեցին ինքը Քրիոստոսին հավատացողների մեծ միություն է: Եվ Ամանորի գիշերը եղեղեցում հավաքվելու նպատակն է, որ ժողովրդական ասելիքը, որ կա՝ «Ինչպես տարին սկսես, այնպես էլ կշարունակես», աղոթքով սկսենք: Այն մարդիկ, ովքեր լուրջ հավատք ունեն իրենց հոգում, աղոթքով կսկսեն: Եվ սկսած Մայր Աթոռից՝ Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու բոլոր թեմերում տարեմուտի գիշերը, առաջ հերթին, աղոթք է հնչում ամբողջ  մեր երկրի խաղաղության համար: Այս աղոթքը կոչվում է «Հայրապետական մաղթանք»: Մաղթանք, որ մեր հանրապետությունը խաղաղ լինի, մարդիկ իրար հետ հաճությամբ շփվեն»:

Սկսած անցած տարվանից՝ հայաստանյան ամբողջ եկեղեցիներում, ըստ հայրապետական կոնդակի, նաև նռօրհնեքի կարգ է կատարվում: «Սա խորհրդանշում է, որ այստեղ հավաքված են մարդիկ, ովքեր փրկված են Քրիոստոսի արյամբ և հավաքվել են՝ աղոթք անելու: Սա մեր միությույնն է Քրիստոսի եկեղեցու մեջ՝  նույն հոգևոր  սիրուն ծառայելու և այդ սերը մեր կյանք բերելու, բաշխելու ընկալումով»: