«Լսիր՛, որդյա՛կ, և ընդունի՛ր իմ խոսքերը, և քո կյանքի տարիները պիտի շատանան, և պիտի ավելանան քո կյանքի ճանապարհները: Ամո՛ւր բռնիր իմ խրատը և բաց չթողնես այն, այլ պահի՛ր, որովհետև քո կյանքն է այն: Մի՛ գնա ամբարիշտների ճանապարհով և մի՛ նախանձիր անօրենների ճանապարհներին: Մի՛ անցիր այն վայրով, ուր բնակվում են նրանք: Խուսափի՛ր նրանցից և խորշի՛ր այդ […]
Մի՛ վախեցիր, փոքրի՛կ հոտ, որովհետև ձեր Հայրը հաճեց տալ ձեզ արքայությունը: Վաճառեցե՛ք ձեր ինչքերը և ողորմություն տվեք. և ձեզ համար շինեցե՛ք չհնացող քսակներ և անհատնում գանձեր երկնքում, ուր ո՛չ գողն է մոտենում, և ո՛չ ցեցը՝ փչացնում. որովհետև ուր որ ձեր գանձն է, այնտեղ և ձեր սրտերը կլինեն» (Ղուկ. 12։32-34)։
«Պատվի՛ր քո հորն ու մորը – որ առաջին պատվիրանն է՝ տրված խոստումով – որպեսզի լավ լինի քեզ համար, և երկար կյանք ունենաս երկրի վրա: Հայրե՛ր, մի՛ զայրացրեք ձեր որդիներին, այլ մեծացրե՛ք նրանց Տիրոջ խրատով և ուսումով» (Եփես. 6։2-4)։
«Աստծո արդարությունը իր սրբերի վրա է, և նրա ձեռքն անպակաս է իր ընտրյալների վրայից» (Իմաստ. 4։15)։
«Սրանով ենք ճանաչում, թե սիրում ենք Աստծո Որդուն, երբ սիրենք Աստծուն և կատարենք նրա պատվիրանները. քանզի այս է Աստծո հանդեպ մեր սերը. որ պահենք նրա պատվիրանները: Եվ նրա պատվիրանները ծանր չեն, քանի որ ամեն ոք, որ Աստծուց է ծնված, հաղթում է աշխարհին» (Ա Հովհ. 5։2-4)։
Սիրելինե՛ր, մի նոր պատվիրան չեմ գրում ձեզ, այլ այն հին պատվիրանը, որ ունեցաք հենց սկզբից։ Այդ հին պատվիրանը այն պատգամն է, որ լսել եք արդեն։ Սակայն դարձյալ իբրև նոր պատվիրան եմ գրում ձեզ հետևյալը, որի ճշմարիտ լինելը տեսաք Քրիստոսի և ձեր կյանքի մեջ, թե ահա խավարն անցնում է, և արդեն իսկ երևում է ճշմարիտ լույսը։ […]
«ժամանակն օգտագործեցե՛ք, քանզի օրերը չար են. դրա համար անմիտ մի՛ եղեք, այլ իմացե՛ք, թե ինչ է Տիրոջ կամքը» (Եփես. 5։16-17)։
Վայ նրան, ով իր տկարությունը տեսնելով՝ չի փախչի ամեն բանից և չի փորձի մաքրվել իր հին մարդուց: Որովհետև գիշեր ու ցերեկ գործել Աստծո փառքի համար՝ ոչ Աստծո առաջնորդությամբ և զորությամբ՝ նշանակում է՝ գիշեր ու ցերեկ վնաս հասցնել Աստծո գործին ու վերջում էլ լսել զարհուրելի խոսքեր, թե՝ «Ես ձեզ երբեք չեմ ճանաչել, հեռու կացեք ինձանից դուք […]
Այն ժամանակ արդարը շատ համարձակ պիտի կանգնի իրեն նեղողների հանդեպ, և նրանք, ովքեր արհամարում էին նրա վաստակը, տեսնելով նրան, պիտի խռովվեն սաստիկ երկյուղից և պիտի զարհուրեն նրա սքանչելի փրկության համար։ Իմաստ. Սողոմոնի 5:1-2
«Մարդի՛կ, սիրեցե՛ք ձեր կանանց, ինչպես որ Քրիստոս սիրեց եկեղեցին և իր անձը մատնեց նրա համար, որ սրբացնի ավազանի մաքրությամբ՝ խոսքով, որպեսզի նա իր առաջ փառավոր կերպով կանգնեցնի եկեղեցին, որ ոչ մի արատ կամ աղտեղություն կամ նման բաներից ոչինչ չունենա, այլ լինի սուրբ և անարատ: Նույն ձևով մարդիկ պարտավոր են սիրել իրենց կանանց իբրև իրենց մարմինները. […]
