Համարյա կեղծ պոեմ

Ես նայում եմ քեզ՝ ինչպես ես խմում
շատրվանի մոտ, կապույտ պստլիկ
ձեռքերով
քո ձեռքերը պստլիկ
չեն
դրանք փոքր են,
և շատրվանը Ֆրանսիայում է
որտեղ դու ինձ գրեցիր
այն վերջին
նամակը
ու ես պատասխանեցի
ու էլ երբեք չլսեցի
քո մասին:
դու սովոր էիր գրել
խելագար պոեմներ
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐԻ ՈՒ ԱՍՏԾՈ
մասին
մեծ հաշվով
դու ճանաչում էիր հայտնի
դերասանների
և նրանց մեծ մասը քո
սիրեկաններն էին
ու ես պատասխանում էի քո
նամակներին,
դե դա ոչինչ,
առաջ գնա՛
մտի՛ր նրանց կյանք
ես նախանձ չեմ
որովհետև մենք երբեք
չենք հանդիպի:
մենք մի անգամ միասին եղանք
Նոր Օռլեանում
մի կես ժամով
բայց երբեք չհանդիպեցինք
երբեք չդիպանք իրար:
դու գնացիր հայտնիների ետևից
և գրեցիր հայտնիների մասին,
և, իհարկե, ի՞նչ գտար
այն, որ հայտնիները անհանգստանում են
իրենց փառքի համար
ոչ թե իրենց անկողնում
հայտնված գեղեցիկ ջահել աղջկա,
ով տրվում էր նրանց
ու հետո առավոտյան զարթնելով՝
գրում էր բարձրաշխարհիկ
պոեմներ
ՀՐԵՇՏԱԿՆԵՐԻ ՈՒ ԱՍՏԾՈ
մասին:
մենք գիտենք, ԱՍՏՎԱԾ չկա, բայց
լսելով քեզ՝ ես
համոզված չէի դրանում
գուցե դա բարձրաշխարհիկ
մի բան է:
դու լավագույն կին պոետներից էիր
ու ես ասում էի հրատարակիչներին,
խմբագիրներին «տպե՛ք նրա գործերը
նա խելագար է, բայց կախարդական է
նրա կրակի մեջ սուտ չկա»:
ես սիրեցի քեզ մի սիրով
որով տղամարդը սիրում է մի
կնոջ, ում չի էլ դիպչել,
միայն գրել է, պահել է նրա լուսանկարները
ես կսիրեի քեզ ավելի
եթե անգամ նստած լինելով
փոքր սենյակում ու ծխելով սիգար՝
լսեի՝ ինչպես ես միզում լոգարանում
բայց դա չպատահեց:
քո նամակները դարձան ավելի
տխուր, քո սիրեկանները
դավաճանեցին քեզ,
մանկի՛կ, ես պատասխանեցի քեզ,
բոլոր սիրեկաններդ դավաճանեցին
դա չօգնեց:
դու ասել էիր, որ լացող նստարան
ունես
դա կամուրջի մոտ էր
իսկ կամուրջը գետի վրա էր
ու դու նստում էիր լացող
նստարանին ամեն գիշեր
ու արցունք էիր թափում
սիրեկաններիդ համար
ովքեր ցավ էին պատճառել
քեզ ու մոռացել:
Ես պատասխանեցի քեզ
բայց էլ երբեք չլսեցի քո
մասին:
ընկերս գրեց ինձ քո
ինքնասպանությունից 3 կամ 4
ամիս անց
եթե ես հանդիպած լինեի
քեզ, հավանաբար,
անազնիվ կլինեի քո
հանդեպ, կամ դու՝ իմ
դա կլիներ լավագույն բանը
ինչպիսին քո
ինքնասպանությունն էր:

ՉԱՐԼԶ ԲՈՒՔՈՎՍԿԻ