“Առանց սիրած աղջկա, շրթներկի եւ ժելեի”
Արմեն Մարտիրոսյան իր “Վերջին զանգի” օրը չի խմել:
“Առավոտյան մի փոքր միջոցառում կատարեցինք դպրոցում: Ես ծնողներից մեկի դերն էի խաղում, ով ծանոթի միջոցով պետք է երեխային ընդուներ ֆիզկուլտուրայի ինստիտուտ: Դրանից հետո գնացինք նաև եկեղեցի Էջմիածնում, իսկ երեկոյան էլ Ձորափ գյուղ գնացինք, մի քանի ծնող կար մեզ հետ բնականաբար: Դասարանում հարբեցող չկար, շատ գեղեցիկ ժամանակ անցացրեցինք, եկանք, վերնաշապիկիս վրա շատ բան գրեցինք” …
-Շրթներկով են գրել վերնաշապիկին,- հարցրին լրագրողները:
-Էտ ժամանակ հաստատ չէի խմում : Սիրած աղջիկ չկար այդ ժամանակ, կոստյումը ոնցոր նոր էր, ժելե ևս չկար: Իսկ առաջին անգամ մանկապարտեզում եմ սեր խոստովանել”,-պատմեց “Ժառանգական” գործիչը :
Ա. Մարտիրոսյանը շրջանավարտներին մաղթեց չպայքարել այնքան, որքան իրենք են պայքարել` “թող իրենց կյանքը մեզանից հեշտ լնի”:
