Հեքիա՞թ, թե՞ իրականություն. մեծերը` Աստծո մասին

“Թող “չափից դուրս” խելացի մարդիկ շարունակեն վիճել աստվածաշնչյան ճշմարտության եւ իրադարձությունների արժանահավատության շուրջ. Համաշխարհային պատմությունը վաղուց լուծել է այդ հարցը: Պատմությունը բազմիցս հաստատել է, որ չի կարող “հեքիաթ” լինել այն, ինչը կործանել է կուտակված կուռքերին ու ստիպել երկրագնդի ժողովուրդներին երեսնիվայր ընկնել Աստծո եւ Քրիստոսի` Գողգոթայի զոհի առջեւ:

Չի կարող “անառակ” լինել այն, ինչ միշտ սերմանել է եւ դեռ շարունակում է աշխարհի բոլոր մարդկանց մեջ սերմանել ճշմարտություն, ազատություն եւ Սեր: Չի կարող “առասպել” լինել այն, ինչը կործանում է “խավարի գործերը” եւ մարդկանց բերում է “կյանքի խոսք եւ լույս”:

Չի կարող “մտացածին” լինել այն, ինչ անթիվ-անհամար մեռած մեղավորների ազատել է արատներից, բերել է խաղաղություն նրանց հոգիներին, տրտմածներին` մխիթարություն, հուսահատվածներին` հույս…”:

Գրող, հեքիաթագիր Հանս Քրիստիան Անդրեսեն