Հպարտ վարչապետ և դուք, որ նրա պոչից կառչած հավատարիմներն եք, Դադիվանքին արտասուքով հրաժեշտ տվողը գալիս է վիրավորված ձեզանից, բայց նաև՝ ցասումով լեցուն
Դադիվանք.
Հրաժեշտի ուխտ, հրաժեշտի արտասուք, որ բխում է սրբությունը հարկադիր լքելու հուսահատեցնող զգացումից, բայց՝ ոչ միայն այդ զգացումից, այլ վիրավորանքից և ցասումից։
Թշնանուց չեն վիրավորվում։ Վիրավորվում են յուրայինից, որովհետև թշնամին դավաճանել չի կարող, այլ՝ կարող է յուրայինը՝ անկարող սակայն հպարտ յուրայինը, սրբության արժեքը չիմացող յուրայինը, անհայրենիք անբան շունը։
Արդ, մեր հինավուրց երկրի ցավի և թուլության վրա իշանության եկած հպարտ վարչապետ և դուք, որ նրա պոչից կառչած հավատարիմներն եք, Դադիվանքին արտասուքով հրաժեշտ տվողը գալիս է վիրավորված ձեզանից, բայց նաև՝ ցասումով լեցուն…
Տեր Սմբատ քահանա Սարգսյան
