Եթե նույնիսկ բռնի ուժով քեզ պսակեն՝ քո ոտքերը երբևիցէ չեն բացվելու չսիրածդ ամուսնու դեմ..
Բանաստեղծ Դավիթ Մշեցին մոտ 9 տարի առաջ մի բանաստեղծություն է գրել, որը արդիական է նաեւ այսօր: Այն վերնագրված է “Արցախին”:
Դու չտեսի աղջիկ հո չե՞ս,
որ քեզ բռնեն ու պսակեն
ինչ-որ հարուստ մի տղու հետ.
դու աղջիկ չե՛ս…
Իսկ թե նույնիսկ աղջիկ ես դու՝
ծնողներդ էլ բռնակալ են.
ուզում են քեզ զոռով-շառով
ամուսնացնել մի տղու հետ,
որից ինքդ հո զզվու՜մ ես…
Է՜հ, թող փորձեն.
ես լավ գիտեմ,
եթե նույնիսկ բռնի ուժով
քեզ պսակեն՝
քո ոտքերը երբևիցէ չեն բացվելու
չսիրածդ ամուսնու դեմ…