Իրավական նիհիլիզմի դրսևորումները պարզապես ապրում են իրենց ծաղկման շրջանը առնվազն ՀՀ դատախազության որոշ օղակներում

Տիգրան Աթանեսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է. «2018 թվականի հոկտեմբեր ամսին Մարալիկ քաղաքում Նարեկ Մալյանի, Արթուր Դանիելյանի և Գրիգոր Մինասյանի նկատմամբ տեղի ունեցած խուլիգանական հարձակման փաստի առթիվ անցյալ տարի հոկտեմբերին՝ դեպքից ավելի քան մեկ տարի անց, հարուցվել է քրեական գործ:

Հիշեցնեմ, որ սկզբում քրեական գործի հարուցումը մերժվել էր, այնուհետև միայն դատական բողոքարկումներից հետո հնարավոր եղավ այդ քրեական գործի հարուցումը: Նախաքննությունն ընթանում է կրիայի արագությամբ, բավական է միայն նշեմ, որ տուժողները հարցաքննվել են հարուցումից 1.5 ամիս անց: Բայց հետաքրքիրը և զավեշտալին այլ բանում է՝ քրեական գործի նախաքննության նկատմամբ դատավարական հսկողություն իրականացնում է այն նույն դատախազը, ով սկզբից հաստատել էր հարուցման մերժման օրինականությունը, այնուհետև վերաքննիչ բողոք էր բերել առաջին ատյանի դատարանի՝ տուժողների բողոքը բավարարող դատական ակտի դեմ:

Այն նույն դատախազը, ով ջանք չխնայելով դատարանում փորձում էր ապացուցել, որ տվյալ դեպքում հանցակազմ չկա, հիմա պետք է ամենինչ անի, որ ապահովի քրեական գործի օրինական ընթացքը՝ օբյեկտիվ, լրիվ և բազմակողմանի քննությունը: Նշեմ, որ դատարանները ամբողջությամբ անհիմն էին գտել դատախազի դիրքորոշումները:

Որպես տուժողների ներկայացուցիչ դիմել եմ ՀՀ գլխավոր դատախազին՝ խնդրելով առնվազն փոխել հսկող դատախազին կամ գործը քննության համար ուղարկել հանրապետական քննչական մարմին:

Այսօր ստացել եմ գլխավոր դատախազության մերժումը. նրանք համարում են, որ դատախազին փոխելու հիմքեր չկան:

Իրավական նիհիլիզմի դրսևորումները պարզապես ապրում են իրենց ծաղկման շրջանը առնվազն ՀՀ դատախազության որոշ օղակներում:
Էլ չեմ ասում, որ կոնկրետ դատախազը պետք է ինքը հրաժարվեր հսկողություն իրականացնելուց…»