Մենք հաստատ սա չէինք ուզում. 168 Ժամ
Հայտնի մտավորականը մի քանի օր առաջ հրապարակավ դիմեց նոր իշխանություններին զգուշացնելով, որ հարկավոր է ուշադիր լինել, այլապես շշից դուրս կգա քաոսի ջինը: Հիմա մեզանից ոմանք որոշել են, որ մայրաքաղաքի իշխանությունների այգու նորոգման նախագիծն անճաշակ է, և միտինգով կասեցնում են այգու վերակառուցման նախագիծը: Մյուսները քաղաքապետարանի աշխատանքից դժգոհ շենք ու փողոց են շրջափակում: Նախկին նաիրիտցիները բողոցի ցույց են անում: Զինկոմիսարիատների աշխատանքից կրճատման տակ ընկած մարդիկ
նույն հրապարակային մեթոդներով փորձում են իրենց խնդիրները լուծել: Առավել անհանդուրժողական տրամադրություն ունեցողները փորձում են «Սասնա ծռերի» գործով ձերբակալված բոլոր անձանց քաղբանտարկյալի կարգավիճակ «շնորհել» ու միանգամից ազատել առանց դատ ու դատարանի: Լեբլեբիջիների դասական օրինակ: Ոչ ոքի չենք վստահում: Ոչ հին դատարաններին, ոչ հին տնօրեն-ռեկտոր-քաղաքապետին: Ոչ էլ նոր իշխանություններին: Դասական լեբլեբիջիի նման ընկեր-բարեկամ-համախոհ հավաքվել ու պահանջներ ենք ներկայացնում: Լավ է «պատվական ծեծ ու ջարդին» դեռ չենք հասել: Բայց արդեն իրար մեղադրում ենք: Մեղադրում ենք հնարավոր ու անհնար, իրական ու անիրական մեղք ու արարքի մեջ:
Բացեք ցանկացած լրատվական կայք ու կարդացեք լուրերի վերնագրերը. ««Նաիրիտի» աշխատակիցները բողոքի ակցիա են իրականացնում Բաղրամյան 26-ի դիմաց», «Զինկոմիսարիատների օպտիմալացման դեմ ակցիայի մասնակիցներն այս պահին…», «Երևանի քաղաքապետարանը դիմում է ՀՀ ոստիկանությանը», «Աշխատանքից ազատման դիմում է գրել փոխնախարար (կամ վարչության պետ) X. ճ.-յանը», «Միայն տնտեսական մոդելների փոփոխությունը բավարար չի: Փաշինյանը պետք է… ասում է քաղաքագետ X. Y.-յшնը», «Ցուցարարները փակել են Արշակունյաց պողոտան և պահանջում են ազատել … »:Ասեք, որ այս վերնագրերն ավելի չարագուշակ են, քան հեղափոխության ամենաթավշյա օրերի վերնագրերը: Մենք հաստատ սրան չէինք ձգտում:
Մանրամասներին ծանոթացեք թերթի այս համարում:
