Միայն Նիկոլը՝ ոչ. Առավոտ
Եվ դարձյալ, ինչպես եւ նախորդ իշխանության, այդպես էլ այս՝ նոր իշխանության պարագայում ես կարեւորում եմ ոչ միայն վերեւից բարեփոխումներ իրականացնելու, այլեւ հասարակության ներքին բարեփոխման անհրաժեշտությունը: Այսօր շատ է խոսվում ատելության մթնոլորտի մասին, բայց եկեք արդար լինենք՝ այդ մթնոլորտը վերջին հեղափոխության ժամանակ չէ, որ ստեղծվել էր, այն միշտ կար, եւ խնդիրը իշխանություն-ընդդիմություն, իշխանություն-քաղաքացիներ հարաբերություններից դուրս է: Մեր մշակույթի մեջ չկա անկեղծորեն կողքինի հաջողություններով ուրախանալու սովորությունը, եւ դա այդ մթնոլորտի առաջացման հիմնական պատճառներից մեկն է: Դուք պատկերացնո՞ւմ եք «միջին թվաբանական» հայ ընտանիք, որը սեղան է նստում եւ չի քննարկում ուրիշների հարստությունը, պաշտոնները, հաղթանակները մրցույթներոմ եւ այլն: Հետհեղափոխական շրջանում այդ զգացմունքները, բնականաբար, սրվում են՝ «եթե սրան գործից չհանեն, եթե սրան չդատեն, եթե սրան չգնդակահարեն, ուրեմն ամեն ինչ իզուր էր»: Մուռ հանելու համար բարենպաստ շրջան է:
Երկրորդ բանը,, որը մենք պետք է հւսղթահարենք, պատերնալիստական պատրանքներն են: Այսօր ինձ փողոցում մարդիկ հարցնում են’ «գոնե Նիկոլը մի բան կկարողանա անել»: Պատասխանում եմ’ միայն Նիկոլը՝ ոչ, ոչ էլ նոր կառավարությունն իր կազմով: Եթե ամեն մեկս մեր կողմից չանենք, ոչ մի բան չի ստացվի: Նոր վարչապետն, օրինակ, ասում է՝ պահանջեք ՀԴՄ կտրոններ: Մենք կպահանջե՞նք:
Մանրամասներին ծանոթացեք թերթի այս համարում:
