Մահացու վտանգ

Բավական հետաքրքիր են ծավալվում Հայաստանի շուրջ իրադարձություններն արտաքին քաղաքական ճակատներում։ Կենտրոնական Ասիայի երկրները, հնարավոր է, ռուսական ու արևմտյան շահագրգիռ կողմերի փոխանցմամբ, վերստին փորձում են մեծացնել համաթուրքականության նշանակությունը։ Համաթուրքականության և համաիսլամականության փոխհարաբերությունները, թվում է, ոչ միայն օրախնդիր են դառնում, այլև նորից վերածվում են աշխարհաքաղաքական վերաբաժանման անհրաժեշտ գործիքի։ 

Վերջերս բրիտանական գաղտնի ծառայությունների (MI6) ղեկավար դարձավ հայտնի թուրքասեր, եւ ռուսաֆոբ Ռիչարդ Մուրը: Մուրը հատկապես հայտնի դարձավ թուրքական շրջանակներին 1990-1992թթ, երբ դիվանագիտական աշխատանքով էր զբաղված Թուրքիայում: Այսօր այդ գործիչը մի ողջ պետության հայտնի կառույցի ղեկավար է եւ Հայաստանի ստրատեգիական դաշնակից Ռուսաստանի արևմտյան հայտնի թշնամիներից:

 

Մուրը մեկ անգամ չէ, որ հայտարարել է իր ցանկության մասին առ այն, թե Թուրքիայի դերը պետք է մեծացվի՝ բաց տեքստով ակնարկելով Թուրանի ստեղծման մասին: Հիշեցնենք, դեռեւս դպրոցական դասագրքերից ծանոթ Մեծ Թուրանը օսմանյան կայսրության «Համաթուրքականություն» և «համաիսլամականություն» գաղափարախոսական հայեցակարգն է, ըստ որի՝ 
Իսկ այսօր, երբ այս անձն ունի իրական լծակներ պրոմահմեդական Անգլիայում, նա բոլոր հնարավոր ռեսուրսներն ու ճանապարհները կօգտագործի՝ իրագործելու կամ առնվազն օժանդակելու Թուրանի ստեղծմանը:

 

Որոշ փորձագիտական շրջանակներ նկատում են, որ ստեղծված իրավիճակում ՀՀ նախագահ Արմեն Սարգսյանը եւ իր թուրանասեր բրիտանացի շրջապատը այն էլ այս բարդ կենսական պայքարի շրջանում, մեծ վտանգ են Հայաստանի համար: Առավել եւս, եթե հաշվի առնենք այն փաստը, որ անգլիացիները 100 տարի առաջ (տարբեր տվյալներով) 490-600 տոննա ցեղասպանված հայերի ոսկորները բեռնատար նավերով տեղափոխել եւ վաճառել են որպես փղոսկրից պատրաստված հուշանվերներ (Сувенир):

Ի դեպ, սա խոսակցությունների շրջանառություն չէ, այլ փաստարկված տեղեկություն, հատկապես որ պարզ շարադրված է Բագրատ Ուլուբաբյանի «Զրուցարան» աշխատությունում:

 

Շարունակելի: