Անաստվա՞ծ ես
«Նա, ով ընդունում է Աստծո գոյությունը, ընդունում է նաև իր պարտականությունը հանդեպ գերագույն իրակա-նությանց՝ ազգ, հայրենիք, պետություն։ Ուզու՞մ եք խորապես ճանաչեք մեկին, խոսեք և խոսակցեք նրան Աստծո մասին, և նա իր պաշտանքի կամ անհավատության միջոցավ պիտի մատնե իր հոգևոր հասակը։ Անաստվա՞ծ ես, ասել է՝ զուրկ ես սրբության նվիրումից, պարտականության զգացումից, ասել է՝ վաղ թե ուշ դու պիտի դավաճանես նմաններիդ» («Խօսակցութիւն մը զօրավար Գ. Նժդեհի հետ», «Ռազմիկ», 1943թ. Գարեգին Նժդեհ. հտ. 1)։
Մաքսիմ Ոսկանյանի հանրագրից
