Իշխանությունն իրեն տարօրինակ է պահում. Ժամանակ
Էլեկտրաէներգիայի թանկացման դեմ Բաղրամյան պողոտայում Հայաստանի քաղաքացիների շուրջօրյա պայքարի երրորդ օրը՝ հունիսի 25-ին, Հայաստանի իշխանության տարբեր ներկայացուցիչներ սկսեցին խոսել այն մասին, որ ցուցարարների պահանջն անիրագործելի է: Այդ մասին գործնականում հայտարարեց վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանը, հայտարարեցին մի քանի նախարարներ, ՀԾԿՀ նախագահ Ռոբերտ Նազարյանը, ՀՀԿ խորհրդարանական խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բաղդասարյանը:
Ըստ էության, ստացվեց շատ հետաքրքրական բաժանում. մինչև հունիսի 25-ը իշխանությունը ցուցարարների պահանջի կոնկրետ արձագանքի, ելքի մասով լռում էր, կարծես թե մեկ հրահանգով լռությամբ, իսկ հունիսի 25-ին հանկարծ մեկ հրահանգով մի շարք պաշտոնյաներ սկսեցին հայտարարել անիրագործելիության, բարդության և այլնի մասին: Ինչո՞ւ ոչ առաջին կամ երկրորդ, այլ երրորդ օրը: Եվ ինչո՞ւ այդպես միաբերան: Եվ մեկ այլ ինչու՝ ինչո՞ւ որևէ մեկը չի արտահայտվում հստակ մերժումով, այլ խոսքերում օգտագործվում է որոշակի անորոշության տոնայնություն: Այսինքն՝ ասում են անիրագործելի է, բայց չեն ասում, որ մերժելու են, և վերջ:
Այս իրավիճակը բավական հետաքրքիր է և ինչ-որ իմաստով դարձել է այս օրերի ներիշխանական վիճակի ինդիկատոր: Տպավորությունն այնպիսին է, որ իշխանության ներսում չկա ամբողջական պատկերացում, թե ինչ է տեղի ունենում: Իրադարձությունները զարգացել են համակարգի համար ինչ-որ իմաստով բավական խորթ սցենարով: Հայաստանի իշխանության ներկայացուցիչների համար տեղի ունեցողը իսկապես անհասկանալի է, կատարվում են համակարգային տրամաբանության տեսանկյունից անոմալ բաներ, մի քանի անոմալիաներ իրար հետևից:
Անոմալիա համար 1. Սերժ Սարգսյանը դեպի Բաղրամյան փողոց ցուցարարների երթի առաջին իսկ րոպեների ընթացքում, իհարկե, փողոցը փակելով ոստիկանությամբ, այդուհանդերձ նրանց միջոցով պատրաստակամություն է հայտնում հանդիպել պատվիրակների հետ: Այստեղ համակարգի տեսանկյունից անոմալիան այն է, որ Սարգսյանը շատ արագ է անում այդ առաջարկը, երբ դեռ, ըստ էության, նկատելի չէր, թե ինչ ընթացք է ունենալու երթը:
