Բարին ընդ ձեզ: Սրանք Վազգենի վերջին խոսքերն էին

Ընդմիջմանը խորհրդարանի դահլիճի դուռը բացվեց.
-Սպասում էի` որ մի քայլականի` ձայնագրեի, տուն գայի`
-Ողջ օրս անիմաստ կորել էր…
-Հինականում սպասում էի Անդրանիկ Քոչարյանին, հարցնեի`
-Յավրիս. էդպես որ գեղգեղում ես, հեչ մտածում ես Վազգենի հիշատակի հետ ինչ ես անում.
-Ողջ օրը ձեռիից կարացել էր փախչել…
Հ.Գ.
-Դուռը բացվեց. Անդոյին եմ փորձում որսալ`
-Նիկոլն դուրս եկավ. ես` դռների մեջ. անակնկալի եկավ… իրեն թվաց հարց ունեմ տալու..
-Հը`ը.
-Չունեմ.
-Անդոյին եմ որոնում…
-Պաուզայով իրար նայեցինք, մինչ կկողմնորոշվեի`
-Անդոն` Քոչարյան` քամու նման Նիկոլին շրջափակելով, կողքերը պտտվելով, իր օղակի մեջ առավ` նրան տարավ իր սենյակ…
Հ.Գ.
-Ու ես հիշեցի` որ Անդոն ըտենց` իր օրերում` Վազգենին էր.
-«Պտույտի» տանում.
-… Եթե իհարկե… Կարամանուկյան Շահենը թողներ…