« Գիտես եղբայրս,որ մինչև հիմա սպասում եմ քեզ…».երկրաշարժը կենդանի թաղեց մարդկանց
«Սպասում եմ քեզ եղբայր,
Քանի՜-քանի՜…
1988թ,դեկտեմբերի 7
1988թ ահավոր երկրաշարժը կործանեց քաղաքս: Այդ օրը պատմում է քույրը `Անահիտը եղբայրս` Աշոտ Հովհաննեսի Խաչատրյանը`վարսավիր էր մասնագիտությամբ ժամը`11-15 սահմաններում դուրս է գալիս տանից ու նրանից մինչև այժմ ոչ մի լուր չունենք;
Արձանագրվեցին անհետ կորածներ ու անշիրիմ մնացներ ու մինչև հիմա քարերը լալիս են;
Չհավատաք,երբ ձեզ կասեն ,որ քարերը համր են, ձԵռքերով սեղմիր ականջներդ ,փակիր աչքերդ միևնույն է դու կլսես քարերի ձայնը:Նրանք չեն խոսում ,նրանք բղավում են և տնքում ,խնդրում են ջուր ,հաց ,մանկան ձայնով փրկություն աղերսում: Դու ` իմ արյունոտվող,չսպիացող վերք անմեղս
Գիտես եղբայրս որ մինչև հիմա սպասում եմ քեզ` արտասուքով ցողված ծաղիկներով քեզ դիմավոր եմ ,թե ուր դնեմ…ԱՍԱ
07,12,2017 Սուսաննա Իսահակյան»:
