Անձամբ Հիսուս Քրիստոսն այդ մասին զգուշացրեց
«Դո՛ւք եք երկրի աղը, սակայն եթե աղը անհամանա, ինչո՞վ այն կաղվի»:
Հոգևոր իմաստով աղն ավելի խորարմատ նշանակություն ունի, քանի որ անձամբ Տերն այդ մասին ասաց.
«Դո՛ւք եք երկրի աղը. սակայն եթե աղը անհամանա, ինչո՞վ այն կաղվի. այնուհետև ոչ մի բանի պիտանի չի լինի, այլ միայն դուրս կթափվի և մարդկանց ոտքի կոխան կլինի» :
Մատթ. 5.13
Քրիստոնյաներին Տերը երկրի աղ անվանեց, որը պահպանում է, և համ է տալիս աշխարհին իրենց օրինակելի, քաղցրաբարո, ներողամիտ ու խոնարհ վարքով, բայց երբ այն անհամանա, այսինքն` կորցնի իր սրբարար ու փրկարար զորությունը, դրանից հետո պիտի գա աշխարհի վախճանը։ Վերջում յուրաքանչյուր ընթերցող կարող է ինքն իրեն հարց տալ. «Անձամբ ես, ընտանիքիս, շրջապատիս և, ի վերջո, ազգիս, եկեղեցուս համար համ տվող ա՞ղ եմ, թե՞…»: Ինչպես ասում են`
ԱՄԵՆ ԻՆՉԻ ՀԱՄՆ ԱՂԻ ՄԵՋ Է, ԻՍԿ ԱՂԻՆԸ` ՉԱՓԻ.
Ահա Մարկոսն էլ այսպես է ասում… «Որովհետեւ ամէն ինչ կրակով պիտի աղուի։ Աղը լաւ բան է. բայց եթէ աղը անհամանայ, ինչո՞վ պիտի համեմուի. արդ, դուք ձեր մէ՛ջ ունեցէք աղը եւ իրար հետ խաղաղութեա՛մբ ապրեցէք»։
Մարկ.9:49
