Ախմատովան եւ Անուշը

1956 թ հունիսի 24-ին ռուս գրող Օսիպ Մանդելշտամի կինը` Նադեժդան Աննա Ախմատովային մի նամակ է գրում, որն ավարտվում էր հետևյալ տողով. «Համբուրում եմ, Անուշ, կարոտում եմ, Անուշ, ախ, Անուշ, Անուշ»: Այս նույն անունը բազմաթիվ անգամներ հանդիպում է նաև նրանց այլ նամակներում: Բայց ինչու՞ ռուս նշանավոր բանաստեղծուհին պիտի Անուշ կոչվեր, եթե ոչ հայկական արմատներ ուներ, ոչ էլ երբևէ եղել էր Հայաստանում:

Այս գաղտնիքը մասամբ բացահայտում է նույն նամակագիրը` Նադեժդա Մանդելշտամը: Ինչպես հայտնի է, 1930 թվականին Մանդելշտամ ամուսինները մի քանի ամիս հյուրընկալվել են մեր երկրում: Իսկ շատ տարիներ անց Նադեժդան իր հուշերում պիտի գրեր. «Մենք վերադարձանք Հայաստանից և առաջին հերթին անվանափոխեցինք մեր ընկերուհուն: Բոլոր նախկին անունները մեզ թվացին անհետաքրքիր` Աննուշկա, Անյուտա, Աննա Անդրեևնա: Նոր անունը սերտաճեց նրա հետ, մինչև վերջին օրերը ես նրան կոչում էի այն նոր անունով, որով նա ստորագրում էր իր նամակները` Անուշ: Անուշ անունը մեզ հիշեցնում էր Հայաստանը»:

Հովիկ Չարխչյան