«Ամեն հայ մի Անի ունի իր հոգում և դրանով հարուստ է»
Ամեն հայ իր հոգում մի Անի ունի, մի խորտակված մայրաքաղաք, որը մտքով վերականգնում է, քարը քարի վրա է դնում և վերակառուցում ու բացում է բոլոր դարպասները բարեկամների հանդեպ, իսկ թշնամիների առջև` փակում:
Ամեն հայ մի Անի ունի իր հոգում և դրանով հարուստ է: Ոչինչ չի կորչում, քանի դեռ ժողովուրդը կա: Պատմություն դառնալով ոչ մի հուշարձան ու ավերակ չի դառնում լոկ պատմություն, քանի դեռ ժողովուրդը ապրում է, որովհետև ամեն մի հայ, եթե նա իսկապես մարդ է, մտովի յուր սրտի խորքում վերականգնում, վերակառուցում է ավերակը, ու այն ապրում է մի նոր կյանքով, ոչ թե մեռած պատմությամբ, այլ ապրող, այս օրին մասնակցող կյանքով:
Հազար տարի է անցել մեր մայրաքաղաքի հիմնադրման օրից, և ինձ թվում է, թե ես այդ քաղաքի բնակիչն եմ, անցնում եմ նրա փողոցներով, զրուցում եմ նրա բնակիչների հետ, լսում եմ եկեղեցիների, տաճարների զանգերի ղողանջները:
Ես հին անեցի եմ, իմ նախնիներն այնտեղից են գաղթել:
Հազար տարիների հեռվից լսում եմ նրա, մեր նախահայրերի մայրաքաղաքի զանգերի ղողանջը: Անին ապրում է, որովհետև ապրում է իմ ժողովուրդը:
ՄԱՐՏԻՐՈՍ ՍԱՐՅԱՆ
25 դեկտեմբերի, 1964թ.
Երևան
