Եթե ընտանիքում անդամներից գեթ մեկն իրեն նվիրի Աստծուն, այդ ընտանիքում շատ բան կփոխվի
Մենք ինքներս ենք ստեղծում ներդաշնակություն և աններդաշնակություն ընտանիքում` կախված մեր մտքերից ու ցանկություններից: Եթե տանտերը խճճված է ինչ-որ հոգսերով և մտքերով, նա ոչ միայն անհանգստություն է պատճառում իրեն, այլև ամբողջ ընտանիքին: Տանը ճնշվածություն է տիրում, երեխաները չեն կարողանում իրենց տեղը գտնել և մխիթարվել: Տանտերը պետք է բարությամբ փայլատակի, որը նրա միջոցով փոխանցվում է մյուսներին, ընտանիքին: Միմյանց հանդեպ դժգոհությունները, վիրավորանքները հետագայում բերում են ծանր հետևանքներ: Մարդու հոգին աներևակայելի ներուժ ունի: Եթե ընտանիքում անդամներից գեթ մեկն իրեն նվիրի Աստծուն, այդ ընտանիքում շատ բան կփոխվի: Նա դառնում է ուրախության և մխիթարության աղբյուր: Նա մարում է ալեկոծ հույզերը, հարթում վեճերը, հաշտեցնում ու խաղաղեցնում բոլորին, և այս ամենը հավատքի շնորհիվ:
Թադեոս վրդ. Վիտովնիցկի
