Հայաստանում կնոջ իրավունքը մնում է օծանելիքի տուփի տակ /տեսանյութ/
ԱԺ նախկին պատգամավոր Անահիտ Բախշյանը չի ուզում, որի տարին միայն մեկ օր լինի կանանց իրավունքների տոն:
«Կանայքս ամեն օր պայքարում ենք մեր իրավունքների համար: Ինձ համար ամեն օր տոն է այդ առումով»:
Իսկ քաղաքական մեկնաբան Անուշ Սեդրակյանը նշեց, որ արտերկրում Մարտի 8-ին ներկայացվում է, թե ի՞նչ են արել կանանց համար, կանանց ի՞նչ խնդիրների են անդրադարձել և լուծումներ տվել: Իսկ Հայաստանում իրավիճակը լրիվ այլ է:
«Մեզ մոտ մտավ, ծաղիկ- օծանելիք, նվեր մակարդակի վրա: Իրավունքը մնում է օծանելիքի տուփի տակ»:
«Բարգավաճ Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Իվետա Տոնոյանի համար գարունը սկսվում է հենց Մարտի 8-ով: Ըստ նրա՝ այս տոնը ևս մեկ առիթ է, որպեսզի բարձրաձայնվեն կանանց իրավունքների ոտնահարման մասին դեպքերը:
«Իմ քայլի» պատգամավոր Լուսինե Բադալյանն էլ նշեց՝ ուրախ է, որ օրացույցի վրա կան կանանց համար հատուկ օր:
«Որքան էլ ուժեղ լինեն կանայք, որքան էլ կարողանան պաշտպանեն իրենց իրավունքները, այնուամենայնիվ կինը փխրուն էակ է, և ուշադրության կարիք ունի»:
Պատգամավորի համար անհասկանալի է, թե ինչու են Մարտի 8-ին առավել շատ կանայք միմյանց շնորհավորում: Կանայք պիտի թույլ տան, որ տղամարդիկ իրենց շնորհավորեն:
«Հրապարակ» օրաթերթի գլխավոր խմբագիր Արմինե Օհանյանն էլ կարծում է, որ կանանց նկատմամբ սերն ու ուշադրությունը պետք է լինի ամբողջ տարվա ընթացքում:
«Մարտի 8-ը ձեռնտու է թե՛ կանանց, թե՛ տղամարդկանց: Կանանց ձեռնտու է այն պատճառով, որ այնքան քիչ տոն կա իրենց կյանքում, և այնքան չարքաշ կյանքով են ապրում, որ համաձայնել են ունենալ տարվա մեջ մեկ կամ երկու օր, և այդ օրերին ստանալ միայն սիրո, հարգանքի դրսևորումներ: Իսկ տղամարդկանց էլ ձեռնտու է մնացած 364 օրը ուշադրություն չդարձնել»:
Թե Հայաստանում կանանց իրավունքների ի՞նչ խախտումներ կան, պատգամավոր Իվետա Տոնոյանը նկատեց, թեև միջազգային բոլոր կոնվենցիաները վավերացված են, այնուամենայնիվ Հայաստանում կանանց իրավունքների խախտումներ կան:
«Աշխատանքի իրավունքի իրացման դաշտում կանայք ունեն խնդիրներ, սակայն այստեղ յուրաքանչյուր անձի պատասխանատվության գործոնն է շատ կարևոր: Եթե կինը չի բարձրաձայնում իր իրավունքների ոտնահարման մասին, չի պայքարում դրանց համար, ուրեմն ամեն ինչը ծածկադմփոցի մակարդակով էլ կսահմանափակվի, և կունենանք նույն լճացած իրավիճակը»:
Հայաստանում կանանց իրավունքների խախտումների մասին խոսելով, Անուշ Սեդրակյանը անդրադարձավ ընտանեկան բռնություններին:
«Այն տեղերում, որտեղ դեռ չի հասել պրոգրեսիվ փոփոխությունների շունչը, մենք նույն ձևով ականատես ենք լինում կանանց սպանությունների, ծեծ ու ջարդի, լռեցնելու, ոստիկանության ոչ այնքան ակտիվ մասնակցությանը, ոստիականությանը չհայտնելու մասին: Այն հասարակությունը, որտեղ ընտանեկան բռնություն կա, նա չի կարող լիարժեք խոսել կանանց իրավուքնների իրացման մասին»:
Անդրադառնալով խորհրդարանում կին գործիչների ներկայությանը և աշխատանքին, պատգամավոր Լուսինե Բադալյանը նշեց, որ 3 խմբակցությունների կանայք էլ շատ ակտիվ են և մասնակցում են օրինագծերի քննարկումներին:
«Խորհրդարանում կին գործիչները շատ ավելի ակտիվ են, և՛ օրինագծերի ներկայացման, և՛ քննարկումների առումով, քան տղամարդիկ: Հավատացնում եմ ձեզ, բոլոր կանայք աշխատում են օրինագծերի վրա, շատ ավելի պինդ, քան տղամարդիկ, դուք դրա արդյունքները շուտով կտեսնեք»:
Կին գործիքչները համաձայն են, որ եթե չլինեին միջազգային կոնվենցիաները, ապա Հայաստանում կանանց և տղամարդկանց իրավահավասարություն չէր լինի:
«Պատկերացրեք, որ այդ քվոտաները և այդ պարտադրանքը Եվրոպայից չկա, քանի՞ կին առաջ կգնար, ոչ մեկը, որովհետև մեր հասարկությունը այն քիչ հասարակություններից է, որտեղ նայում են մարդուն, և չեն տեսնում մարդուն, այլ տեսնում են սեռը, ինքը տղամա՞րդ է, թե՞ կին է»:
