Իսկ այս ժողովրդին, հասարակությանը ո՞վ պետք է կերակրի. Վարդան Բոստանջյան

«Ծառուկյան դաշինք» խմբակցության նախկին պատգամավոր Վարդան Բոստանջյանը Tert.am-ի հետ զրույցում անդրադառնում է վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի վարած տնտեսական քաղաքականությանը, ՀՀ 2-րդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի՝ «Երկիր Մեդիա» հեռուստաընկերությանը երեկ տված հարցազրույցի  «տնտեսական մասով» գնահատականներին:

-Պարո՛ն Բոստանջյան, այսօրվա հանրահավաքին՝ իր 100 օրվա կապակցությամբ, Նիկոլ Փաշինյանը, ըստ ամենայնի, կանդրադառնա նաև իր տնտեսական քաղաքականությանը, ինչպե՞ս կարող եք այն գնահատել: Նաև  վստահ եմ՝ հետևել եք ՀՀ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի հարցազրույցին: Նրա՝ տնտեսական քաղաքականության մասով ասածներից էր, թե կոռուպցիայի դեմ չեն պայքարում «սպեցնազով»  բիզնեսներ ստուգելով,  որ քանի դեռ հստակ չէ, թե ինչ քաղաքականություն է վարվելու, ոչ ոք ներդրում չի անելու:

-Բոլոր դեպքերում, ինչի մասին է խոսքը՝ կյանքը ցույց կտա, ժամանակը, բայց, որ մենք այսօր ունենք նման իրավիճակ, դա ակնհայտ է:

Համաձայն եմ՝ մարդը 10 տարի ղեկավարել էր Հայաստանը, դրանից առաջ՝ Լեռնային Ղարաբաղը, և բոլոր դեպքերում երկնիշ տնտեսական աճն ապահովվված էր այդ ժամանակաշրջանում: Եվ տնտեսական համակարգի ու տնտեսության զարգացման օրինաչափությունների նրբությունների մասին ակնհայտորեն շատ ավելի լավ գիտի, քան մնացած բոլորը Հայաստանում: Այդ կտրվածքով, իր շեշտադրումները իրականությանը համապատասխանում են:

– Այսինքն՝ նաև համամի՞տ եք, որ ներդրումների առումով ավելորդ լավատեսություն կա:

-Ներդրումները շատ լուրջ տնտեսական հասկացություն են, և բոլոր դեպքերում, որքան էլ տրիվիալ ուրախություններ հնչեցնեն որոշները, թե՛ ներքին, թե՛ արտաքին պոտենցիալ ներդրողները երբևիցե դրան չեն դիմի, քանի դեռ չեն հասկանում, թե ինչ տնտեսական քաղաքականություն է իրականացվում:

-Բայց այս 100 օրում այդքան գումարներ վերականգնվեցին և ուղղվեցին պետական բյուջե :

-Ինչքա՞ն վերականգնեն, ենթադրենք՝ 100 միլիոնի, չէ, 1 միլիարդի չափով, 2 միլիարդի չափով վերականգնեն, դրանից հետո մեր տնտեսական զարգացումը կլավանա՞: Վերականգնումը ոչ այլ ինչ է, քան այն, որ բոլոր, գոնե այս պահին, գործունեություն իրականացնողները հայտնվում են մի իրավիճակում, որ նրանք սկսում են մտածել՝ շարունակե՞լ այդ գործունեությունը, թե՞ ոչ: Այսինքն՝ դա հստակ ունի իր բացասական հետևանքները, որ կարող է պատահել, որ առհասարակ, մինչև այժմ աշխատողներն էլ, թեկուզ վատ աշխատողներն էլ դադարեն աշխատել: Իսկ այս ժողովրդին, հասարակությանը ո՞վ պետք է կերակրի: Սխալվում են ու պատժվում են միայն նրանք, ովքեր գործունեություն են ծավալում՝ լավ, թե վատ: Աշխատենք այնպես անել, որ լավ լինի էդ գործունեության արդյունքը, օրինական լինի:

-Բայց եթե 20 տարի շարունակ գողացվել է, ինչպե՞ս եք ակնկալում, որ այս 100 օրում այս կառավարությունը սկսեր կերակրել հասարակությանը, ինչպես Դուք ասացիք:

-Ոչ, իմ վերլուծականում արդեն իսկ ասել եմ, որ առաջընթացի նշույլները կարող ենք տեսնել առնվազն 3 տարի հետո: Բայց, բոլոր պարագաներում, մենք պետք է դրա սաղմերը տեսնեինք հիմա, առաջին քայլերը: Տեսե՛ք՝ մարդկանց կասեցրին, բռնեցին, հետո բաց թողեցին, դրանով, փաստորեն, մենք ուրախություն ենք պատճառում բոլոր նրանց, ովքեր որևէ օգտակար գործողության գործակից չեն ունեցել: Զրոյական ՕԳԳ ունեցող մարդկանց ուրախացրինք:

-Բայց ավելի լավ չէ՞ ՕԳԳ ունեցող, քան «թալանի գործակից» ունեցող:

-Թալանի գործակիցը ահավոր բան է, դրա համար հասարակությունը, կներեք, զզված էր թալանի էս ողջ գործընթացից, և դրա պատճառով մերժեց նախորդ իշխանությանը: Բայց բոլոր պարագաներում, դա չպետք է վերածվի, ինչպես ինքը վարչապետն էր ասում, վրեժխնդրության ու վենդետայի:  Հիմա ես չեմ ասում՝ օրինականություն չհաստատի, դատական համակարգը չաշխատի, խոսքն այն մասին է, թե մենք ինչ ենք անում, որ դուրս գանք էդ ոչ ցանկալի իրավիճակից:

-Այսինքն՝ Ձեր կարծիքով՝ իրականացվում է վենդե՞տա:

-Բոլոր դեպքերում, մի՞թե դժվար է նկատել:

-Ամեն դեպքում, ճի՞շտ եք համարում, որ Դաշնակցությունը, լինելով կոալիցիայի մեջ, ասի այնպիսի բաներ, ինչպիսին ասում է՝ մտքի տեռոր և այլն…

-Ես «աբստրահարված» եմ ընդհանրապես … Դաշնակցություն, Բարգավաճ, Հանրապետական, «Քաղաքացիական պայմանագիր», «Լուսավոր Հայաստան»…«աբստրահարված եմ» բոլոր քաղաքական դեգերումներից ու նկրտումներից: Ես ՝ որպես հայ անձնավորություն, որպես Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացի, ուզում եմ տեսնել իմ երկիրը կանոնակարգված, զարգացման ճիշտ ուղղություն ունեցող: Ուզում եմ տեսնել լավ երկիր: Ես առաջնորդվում եմ իմ քաղաքացիական, բարոյական պարտքով:

-Եվ վերջում, կարո՞ղ է, որ, այնուամենայնիվ, Ձեր՝ մանդատից հրաժարվելու դիմումը կապ  չուներ Ձեր առողջական խնդիրների հետ, ինչպես բացատրվեց, այլ Ձեր հայացքների:

-Ոչ, կապ ուներ: Ես մինչ այդ էլ մի քանի անգամ փորձել եմ վայր դնել, որովհետև բոլոր պարագաներում, պետք էր, որ ես գտնվեի ոչ լարված վիճակում: