Խեղդել գրպանելու հրապուրանքը. Իրավունք
Վերջին շրջանում մեկը մյուսի հետեւից ձերբակալվեցին, ապա կալանավորվեցին ՊՆ տարբեր բարծաստիճան պաշտոնյաներ: Ոմանք էլ պարզապես ազատվեցին իրենց զբաղեցրած պաշտոններից: Ինչով էր պայմանավորված դա, արդյոք ապրիլյան չորսօրյա պատերազմը վեր չհանե՞ց համակարգի խնդիրները, թե ամեն ինչ շատ ավելի խորքային էր: Այս հարցերի պատասխանները փորձեցինք ստանալ պաշտպանության նախարարի խորհրդական Դավիթ Ջամալյանից: Մեզ հետ զրույցում նախարարի խորհրդականը նախ նկատեց.
Նախարար Սերյան Օհանյանի քաղաքականությանը միշտ բնորոշ է եղել ինքնաքննադատական մոտեցումը: Համակարգի թերություններն ու արատները մենք պետք է վեր հանենք: Ու եթե ՀՀ ՊՆ աշխատանքն այս տարիներին հաջողվել է, ապա մեծապես նաեւ նման աշխատանքի շնորհիվ: Հատկապես ցանկանում եմ ընդգծել` հակակոռուպցիոն պայքար ՊՆ-ում տարվել է միշտ: Այսպես, վերջին տարիներին հարյուրից ավելի գնդապետի հաստիք զբաղեցնող զինծառայողներ ենթարկվել են տարաբնույթ պատասխանատվության:
Այո, ապրիլյան պատերազմը եւս տեսանելի դարձրեց մեր կառույցի որոշ բացեր, եւ, բնականաբար, ռեակցիան պետք է լիներ համարժեք: Անհրաժեշտ հետեւություններ արվեցին:
– ճշտենք` դեռ շարունակվող այդ գործընթացը համարում եք հետեւողականության հակակոռուպցիոն քաղաքականության արդյունք:
-Նախարար Օհանյանին ճանաչողները կփաստեն ենթակաների հանդեպ նրբանկատ մոտեցում, ստանձնած պաշտոնում կայանալու, թերանալու դեպքում շտկվելու, սխալներն ուղղելու մի քանի հնարավորություն: Եթե ենթական օգտվում է այդ հնարավորությունից, իրեն վստահված ոլորտի աշխատանքը բերում է պահանջվող որակի, ապա դառնում է թիմակից բառի բուն իմաստով:
Բայց հստակ «կարմիր գիծ» կա, որից այն կողմ պաշտպանության նախարարի ռեակցիան լինում է կտրուկ եւ անդրդվելի: Գոյություն ունեն գրված ու չգրված կանոններ, թիմակիցները նրանք են, ովքեր պահպանում են այդ կանոնները: Իսկ եթե չեն պահպանում, ապա հարվածում են թիկունքից, հետեւաբար` լքում են թիմը: Այս առումով, այո, տեղի ունեցողը հետեւողական հակակոռուպցիոն քաղաքականության հերթական վկայությունն է:
Մեր դիրքորոշումը հստակ է. ցանկացած կառույց լճանալու հակվածություն ունի: Հետեւաբար, պետական գործչի առջեւ անընդհատ ծառացած խնդիրներից է սեփական թիմը սկզբունքային եւ բարոյապես հասուն մարդկանցով համալրելը: Մարդկանցով, ովքեր չեն տրվի տարաբնույթ գայթակղությունների, կխեղդեն պետական միջոցներ տնօրինելիս դրանք գրպանելու հրապուրանքը, ովքեր ունակ կլինեն «ոչ» ասել տարբեր միջնորդություններին ու խնդրանքներին: Բարդ, բայց իրականանալի խնդիր է: Պետական գործիչը, ով, անշուշտ, հենց ինքը պարզապես պարտավոր է նման հատկությունների կրողը լինել, պետք է ձգտի լուծել այդ խնդիրը:
Օրվա մյուս հրապարակումներին ծանոթացեք թերթի այս համարում:
