Արեւմտյան դիվանագիտական կորպուսի “ֆիդայական” պահվածքը. Իրատես de facto
Նախորդ օրը շատերին զարմացրեց Հայաստանում հավատարմագրված արեւմտյան դիվանագիտական կորպուսի “ֆիդայական” պահվածքը, երբ արեւմտյան “գուդ գայերով” հավաքվել, գնացել էին “Սիվիլիթասենց տուն”` պաշտպանելու իրենց նույնքան «գուդ գայ» (այս արտահայտությունը է՛լ ավելի “գուդ գայ”` “լավ տղա” Մեթյու Բրայզայինն է` հնչած Օսկանյանի հաշվով):
Փորձենք հասկանալ` ինչու այդպիսի հանկարծահասություն: Կոշտություն: Եթե անկեղծ` զոռբայություն: Այլ երկրի ներքին գործերին միջամտելու այսքան ակնհայտ փորձ: Այն էլ` ազգային անվտանգության մարմինների մակարդակում:
Կանխավ ասենք, որ խնդիրն Օսկանյանը չէ. գոնե մենք, ինչ նրա նկատմամբ հարուցվել է “փողերի լվացման” գործը, հավուր պատշաճի փորձել ենք որեւէ կերպ չվնասել նրան` ընդհանուր մարդկային համակրանք ունենալով իր նկատմամբ:
Հարցն ամենեւին Օսկանյանը չէ, այլ “Յուրոփ”-կորպուսի` դիվանագիտական-ժողովրդավարական “պահվածքը”, որն առաջացնում է հարցեր:
ա. Ինչո՞ւ այդքան “խոր” անհանգստություն իրենք չարտահայտեցին ավելի վաղ կամ փոքր-ինչ ավելի ուշ, այլ հատկապես այս փուլում, երբ ակնհայտորեն տապալվում է իրենց թիվ երկու պրոյեկտը` Րաֆֆին (առաջինն Օսկանյանն էր), որն Ազատության հրապարակում բարոյական-քաղաքական մաշվածության է .ենթարկվում ոչ քաղաքական քայլի` հացադուլի պատճառով: Դրան հակառակ Սերժ Սարգսյանը երկու ոտքը դրել մեկ կոշիկի մեջ` չի զիջում, պնդում է իրենը, թե` լվացվի-բեղերդ էլի թրաշի, արի` նստենք-խոսենք, Րաֆֆի:
բ. Արդյո՞ք իրենք եւ կամ իրենց գործընկեր դիվանագետներն այդքան համերաշխ գնացին Ալիեւի մոտ, երբ վերջինս ազատ էր արձակել մարդասպան Սաֆարովին: Այս ի՞նչ երկակի ստանդարտներ են ժողովրդավարական իրենց հայրենիքներում, որոնցից մենք օրինակ պետք է առնենք ու սովորենք, թե “լվացքի” գործը ո՞վ քննի մեր երկրում. Ավա՞գը, Պավլե՞ն, իրե՞նք, դատախազությունն ու ոստիկանությո՞ւնը, թե՞ ինչպես մենք հարմար կգտնենք:
գ. Արդյո՞ք իրենք այդքան հետեւողական են Հայաստանում ժողովրդավարական արժեքների եւ ազատ խոսքի պահպանմամբ եւ տարածմամբ, եւ արդյո՞ք իրենց դիմած բավականին հայտնի, բայց դժվարության մեջ հայտնված լրատվամիջոցներին գեթ հինգ հարյուր դոլարով օգնել են: ՈՒնենք հազար ու մի օրինակ, որ` ոչ: Իրենք օգնում են բացառապես իրենց պրոյեկտներին, որոնք հարմար պահին պետք են, ու, ոնց տեսնում ենք, մի քիչ էլ անպետք են, որովհետեւ կա՛մ “լվացք” են անում, կա՛մ էլ “պրավալի” տանում արեւմտյան սպասումներն ու գործընթացները:
Թե՞ “կորպուսը” ոտքը դեռ մինչեւ վերջ պեդալին չի դրել, ինչպես մնացած երկրներում, Մերձավոր Արեւելքում, արդեն իսկ` Սիրիայում (ամենեւին չեմ կասկածում, որ Սիրիայում արեւմտյան փորձագետները շուտով քիմիական զենքի օգտագործում կհայտնաբերեն, ու ՆԱՏՕ-ն կներխուժի ժողովրդավարական արժեքներ “պաշտպանելու”):
դ. Ինչո՞վ բացատրել հատկապես “Սիվիլիթասի” նկատմամբ այդպիսի` “միլիոնների” հասնող հոգատարությունը: Չէ՞ որ խոսվում է, որ Րաֆֆու, այս ողջ անհնազանդությունների, այսօրվա բոլոր կարգի հեղափոխական “օջախների” հետեւում երեւում են հենց նույն “Սիվիլիթասի” “ականջները”:
Թե՞ “կորպուսին” եւս հասել է շշուկը, որ մինչեւ ԿԸՀ-ում ավագանու ընտրությունների համար քաղաքական ուժերի գրանցումը, հնարավոր է (մենք գոնե բացառում ենք)` տեղի ունենա Օսկանյանի ձերբակալություն:
Ինչն իսկապես ցանկալի “տեսարան” չէ:
