«Թուրքերը տասնապատիկ շատ ու մինչև ատամները զինված …»
ՀԻՇՈՒՄ ԵՄ …
_____________
… Ապրիլյան օրերին կամավոր Արցախ մեկնեցինք : Բերդավանցի Սեյրան Աբովյանն ու ես մի դիրքում էինք, մեզնից մի քիչ աջ նրա համագյուղացիներ Սմբատն ու Գառնիկը …Սասուն Մամյանն ու Վրեժ Մաճկալյանը ավելի հեռու էին :Ամեն դիրքում մեզ հետ նաև վեց զինվորիկներ էին, իսկ թուրքերը տասնապատիկ շատ ու մինչև ատամները զինված …
Մարտադադարի ժամանակ մեր զինվորներից մեկն ասաց.
– Մենք դեռ երեխաներ ենք,ընդամենը 18 տարեկան, երկիրը մենք պետք է պահե՞նք, թե մեզնից մեծերը… ես կռվել – մեռնելուց չեմ վախենում, բայց երբ մեծերն են զոհվում. երեխաներ են որբանում, իսկ երբ մենք. ջահելներս ենք զոհվում. երեխաներ չեն ծնվում. Ո՞ՐՆ է ՃԻՇՏ ԿԱՄ ՍԽԱԼ:
Մինչև հիմա էլ մտածում ու պատասխանը չեմ գտնում…
