Մայրիկը մեռնում էր… այնպես ինչպես ապրել էր՝ զուսպ, առանց որևէ մեկին նեղություն տալու, սպիտակ սավանների մեջ պառկած

► Մայրիկը մեռնում էր… այնպես ինչպես ապրել էր՝ զուսպ, առանց որևէ մեկին նեղություն տալու, սպիտակ սավանների մեջ պառկած, հեզիկ, մաքուր, խաղաղ, մեն-մենակ մահվան դեմ, քանի որ հիմա գիտեմ, որ մարդը մեռնում է մենակ: Որևէ ցանկություն չունեմ բացատրելու, թե ինձ չի մխիթարում Մայրիկիս ութսունյոթ տարեկան լինելու հանգամանքը. նա շուտով հեռանալու է ինձնից և հարազատներին նվիրված տաքուկ ու հավատարիմ սիրո ութսունյոթ տարիները պետք է վերջանային մի քանի վայրկյանում, ահա թե ինչն էր կարևորը:

► Արդեն գիտեմ, որ այլևս ոչ ոք ինձ չի զգուշացնելու գիշերային զովից, ոչ ոք այլևս ինձ չի մեկնելու  այն չնչին բրդյա հագուստեղենը, որ այնքան բարկացնում էր ինձ… Եվ ահա խղճի խայթ եմ զգում նրա չափազանց անհանգստության դեմ իմ բարկության համար:

► Որոշ կանայք հանգվելու արվեստն ընտրում են թերությունները կոծկելու համար: Ոմանք էլ այդ արվեստն օգտագործում են այնպես, որ հնարավոր լինի գուշակել իրենց բարեմասնությունները:

► Ժամանակի հոսքի մեջ պարզ տեսնում եմ, որ բոլոր այս տարիներին, երբ մենք այդքան սիրել ենք իրար, ԵՐԲԵՔ ՉԵՆՔ ԱՍԵԼ, ԹԵ ՍԻՐՈՒՄ ԵՆՔ: Ընդհանուր խոհեմությամբ վախենում էինք հատուկ ընդգծել բացահայտ, շարունակական, անառարկելի ճշմարտությունը, և բառերի միջամտությունն ավելորդ էր թվում: Իրար սիրում էինք ի ծնե: Իսկ մնացյալը դառնում էր ավելորդ ենթավերնագիր…

► Մանկություն՝ մեծանալու անհագ ցանկությամբ, պատանեկություն՝ աճող ձգտումներով, որոնք կեղեքում ենք քեզ ու մի երեկո առաջնորդում սիրելիներիդ հոգեվարքին, որոնց ծերանալը չես նկատել, ՄԻՆՉԴԵՌ ՆՐԱՆՑ ԱՄԵՆ ՄԻ ՍՊԻՏԱԿԱԾ ՄԱԶԸ ԿԱՆԽԱԳՈՒՇԱԿՈՒՄ Է ՄԻ ԳԱՐՈՒՆՔԻ ԳԵՐԵԶՄԱՆ:

► Երբ մարդ վարժվում է աղմուկին, լինում են լռություններ, որ արթնացնում են նրան:

► Այսօր ես ամաչում եմ այնօրվա իմ ամաչելու համար:

► Բացակայությունը երբեք մոռացման պատճառ չդարձավ:

► Քնաբեր այդ խաղալիքների փոխարեն, որ հորինել են մեծերը փոքրիկների համար, ես գերադասում էի իմ սուրբ ժամապահների դեմքերը: Մայրիկ, Աննա և Գայանե: Սիրո երորդություն, իմ երեք մայրերը, երեքն էլ շաղախված միևնույն սիրուց, իրենց անկողիններում նստած, անքուն, համբերությամբ սպասում էին մինչև իմ քունը տանի: Աստիճանաբար այդ պատկերի ուրվագծերը մեղմացան, հետո անհետացան անուշ մի փափկության մեջ: Ես քնում էի …

► Զարմանալի բան է հիշողությունը. Տարիներ շարունակ գործում է ուղեղի խորքում և պահպանում է այն, ինչ հաճելի է իրեն:

► «Թող բոլորը քաջ գիտենան, որ ազգերը չեն մեռնում»- Բենեդիկտոս 15-րդը այս կոչով դիմում էր նրանց, ովքեր սրի սայրով որոշել էին մի ամբողջ ժողովրդի ճակատագիր:

► Եթե իրար հետ խաղացող երեխաների ճիչերը, ծիծաղն ու զվարթությունը ջնջում է նրանց խաղի կանոնների խենթությունը, ապա մեն-մենակ խաղացող երեխայի մեջ որոշ տխրություն կա, և այն խենթությունները, որով նա զվարճանում է, ավելի են աչքի ընկնում:

► Հարաբերությունն Աստծո հետ յուրաքանչյուր մարդու անձնական գործն է:

► Այդ մանկական հոգեկան խռովքիս մեջ զգում էի, որ ուղեղումս ինչ-որ փոսիկ լցվում էր ատելությամբ: Ես ընդհուպ Ալեքսանդրի դեմքին մոտեցրի դեմքս: ԿԱՆ ԶԱՅՐՈՒՅԹՈՎ ԼԻ ՁԱՅՆԵՐ, ԹԵև ՀԱԶԻՎ ԼՍԵԼԻ, ՈՐՈՆՔ ԱՎԵԼԻ ՇԱՏ ՆԵՐՔԻՆ ԿԱՏԱՂՈՒԹՅՈՒՆ ԵՆ ԲԱՑԱՀԱՅՏՈՒՄ, ՔԱՆ ԱՇԽԱՐՀԻ ԲՈԼՈՐ ՈՌՆՈՑՆԵՐԸ ՄԻԱՍԻՆ:

► Մարդը մեռնում է մենակ…

► Մեծ վշտերի ժամանակ երբեմն մի քիչ դերասանություն ենք անում: Ինչ-որ բառեր ենք ասում ինքներս մեզ, բառերը դառնում են բովանդակություն, և մենք ակատես ենք լինում մեր ներքին, փոքրիկ թատրոնին, հետո դժբախտությունը օգնության է գալիս, արցունքները հոսում են, պարփակվում ենք այդ վշտի մեջ, մեծացնում և տարվում նրանով…

► Երբ կայծակը շատ մոտիկից է խփում, զարմանում ես, որ ողջ ես մնացել:

► Լեզուներն իրենց գեղեցկությունը պահպանում են միմիայն չթարգմանված վիճակում:

► Միայն հանճարին է վերագրված ունենալու վերանայված ու սրբագրված մանկություն:

► Անմիջական գործողությունների ժամանակ լավ դաստիարակությունը կամ ազնվությունը ոչ մի դեր չունի: Այստեղ հրամայողը սիրտն է, միմիայն սիրտը:

► Հարատև սերը ընդունելն այնքան հաճելի է, իսկ կրելը` ծանր:

► Կան վստահության անմեկնելի վայրկյաններ` չգիտակցված, չտրամաբանված, երբ կարող ես նայվածքի մեջ կարդալ վստահություն, անկեղծություն ու հավատարմություն:

► Հեշտ է խաբել հույս որոնող արարածներին:

► Եթե շարժումը բնազդական է, բնական ու պարզ, վեր է հանում ներշնչված մի հոգի, որ շտապում է բացահայտելիրեն: Ցուցադրական շարծուձևը, ըստ պայմանական ծեսի, վերածվում է նշանակված ժամին կատարվող սրբազան մարմնամարզության:

► Միշտ էլ մի տեղ լինում է փրկության խարիսխ:

► Կան զայրույթով լի ձայներ, թեև հազիվ լսելի, որոնք ավելի շատ ներքին կատաղություն են բացահայտում, քան աշխարհի բոլոր ոռնոցները միասին:

► Իսկական երանգը նվազ հստակ է, նվազ մնայուն, նվազ ճչան և ավելի նուրբ:

► Ամուսնանալով կնոջ հետ, տղամարդը կարծես որոշ չափով ամուսնանում էր նաև նրա ընտանիքի հետ:

Հատվածներ Անրի Վեռնոյի «Մայրիկ» ֆիլմից

Աղբյուրը՝ գրքամոլ