Ամեն ինչ խզվել է աշխարհում, ամեն ինչ լցվել է լռությամբ…

ՄԱՐՏՅԱՆ ԱՅԳԻ 

Խնձորի ծառ,

Քո ճյուղքի մեջ 

Թռչուններ կան և ստվերներ:

Սլանում է իմ երազը,

Լուսնից իջնում քամու թևին: 

Խնձորի ծառ:

Կանաչել են քո ձեռքերը: 

Ճերմակ քունքերը հունվարի

Մարտին էլ դեռ երևում են: 

Խնձորի ծառ…

(Մարած քամի) 

Խնձորի ծառ… 

(Մի մեծ երկինք):

ԿԱՆԱՉ ԵՐԿՆՔԻ ԽՈՐՔԵՐՈւՄ

Կանաչ երկնքի կանաչ խորքերում

Կանաչ աստղերի փայլեր կան կանաչ:

Ինչպե՞ս անենք, որ սերը չմեռնի:

Ի՞նչ կպատահի, ո՞վ գիտե արդյոք:

Ձուլվել են բարձր աշտարակները

Ցուրտ մշուշներին:

Մենք ի՛նչ հնարքով տեսնենք իրարու:

Պատուհանները փակ են հիրավի:

Կանաչ երկնքում

Լողում են հարյուր վառ-կանաչ աստղեր

Ու չեն նկատում հարյուր սպիտակ

Աշտարակները ծածկըված ձյունով:

Եվ որպեսզի իմ տագնապներն ամեն

Թվան ավելի բուռն ու կենարար,

Իմ տագնապները ես պիտի ներկեմ

Կարմիր ժպիտով: 

ԱՎԱՂ 

Նոճու սև ստվերը տնքում է,

Գիշերվա քամու դեմ օրորվում: 

(Ինձ մենակ թողեցեք

Դաշտերում): 

Ամեն ինչ խզվել է աշխարհում,

Ամեն ինչ լցվել է լռությամբ: 

(Ուզում եմ մեն-մենակ արտասվել

Դաշտերում): 

Խարույկի, խարույկի սուր լույսից

Մութ հեռուն ընկել է վիրավոր: 

(Ինձ մենակ թողեցեք դաշտերում,

Միայնակ,

Մենավոր…):

ԱՐՁԱԳԱՆՔ

Առավոտն արդեն

Ծաղկի պես բացվեց: 

(Հիշո՞ւմ ես

Դողդոջ աղջամուղջը դու): 

Շապուհը լուսնի՝

Հոտավետ ցուրտ է սփռում չորսբոլոր: 

(Հիշո՞ւմ ես

Մաշվող հայացքն ամառվա):

ՖԵԴԵՐԻԿՈ ԳԱՐՍԻԱ ԼՈՐԿԱ