Մեղավոր են բոլորը. նախաճաշին՝ նախկինները, ճաշին՝ իրականությանը վարդա¬գույն ակնոցներով չնայողները, ընթրիքին՝ժողովուրդը, իսկ 24 ժամ՝ ԶԼՄ-ները.
Մի փոքր պաշտոն, ու մարդը հանկարծ 180 աստիճան փոխվում է, էլ չենք խոսում մի քիչ ավելի լուրջ պաշտոն ունեցողների, առավել ևս՝ հանկարծ պատգամավոր դարձածների մասին՝ այսպես, իրենցից անկախ, հանգամանքների բերումով: Հասկանալի է՝ բոլորը չէ, բայց կան, չէ՞, այնպիսիք, որոնց վրա իշխանության մեջ լինելը, մեղմ ասած, լավ չի ազդել, նրանց «հունանավետիսյանությունն» ուղղակի ապշեցնում է: Առավել ապշեցնում է այդպիսինների եռանդը՝ արձագանքելու ամեն մի թեթև, փոքրիկ երևույթի, որը կարող է դիտարկվել որպես իրենց ու իրենց թիմի առաջնորդի թերացման մատնանշում կամ քննադատություն, առավել ևս՝ հակադրվելու ներքին խոհանոցային ցանկացած տեղեկատվության դուրս սպրդմանը:
Սակայն շատ ավելի կարևոր է, թե ինչ լեքսիկոնով են արտահայտվում՝ անվանարկումներ, վիրավորանքներ, որակումներ, ու էլի մեղավոր են բոլորը. նախաճաշին՝ նախկինները, ճաշին՝ իրականությանը վարդագույն ակնոցներով չնայողները, ընթրիքին՝ժողովուրդը, իսկ 24 ժամ՝ ԶԼՄ-ները:
Իսկապես զարմանալ կարելի է, թե ինչպես է մանդատը, աթոռը, կաբինետը, կարգավիճակը այսքան արմատապես փոխում մարդուն, երեկ նրան ճանաչում էիր, այսօր՝ ոչ. սակայն երևի հենց երեկ չես ճանաչել, երևի այսօրն է իրականը, որն ի հայտ գալու համար ընդամենը հանգամանք էր անհրաժեշտ, հանգամանք, որի անունն է՝ պաշտոն:
Այդպիսի մարդկանց փոխել դժվար է, ցանկություն էլ չկա, ընդամենը մի փոքրիկ դիտարկում, տղաներ և աղջիկներ, PR-ն ու սեփական թիմին հավատարմությունը լավ բան են, ճիշտ բան են, անհրաժեշտ բան են, բայց ամեն ինչ որակով է պետք անել, ամեն ինչ չափի մեջ է գեղեցիկ ու ընկալելի, ամեն մի տողի տակ դավադրություն մի փնտրեք, ամեն մի բառի տակ ականջներ մի փնտրեք, և ընդհանրապես՝ սեփական երկրում թշնամիներ մի փնտրեք, իսկ այն եռանդը, որ 24-ժամյա ռեժիմով ծախսում եք բոլորին ու ամենին հակադրվելու, վիրավորելու վրա, ծախսեք ավելի օգտակար գործերի վրա. պարզապես գործ արեք:
Դա կլինի ցանկացած ընդդիմախոսության լավագույն պատասխանը, ոչ թե ամեն թեմայով ֆեյսբուքով հոխորտալը:
Այլ հրապարակումներին ծանոթացեք թերթի այս համարում:
