«Թուրքը որ սահմանն անցավ, ասպիրանտի թղթերը զրահ ու տանկ են դառնալո՞ւ»
«… Իմ ընտանիքի գլխին թուրքի գնդակները պետք է հեղվեն, իսկ իրենցը ծափահարությունները ,հա՞ … Թուրքը որ սահմանն անցավ, ասպիրանտի թղթերը զրահ ու տանկ են դառնալո՞ւ … Երկու օր առաջ բզկտում էին մեր դիրքերը, գային ու կանգնեին իրենց փայտե ամբիոններով ու իսկապես «թղթե» գիտությամբ …Ես դեմ չեմ կիրթ ու ուսյալ, գիտնական լինելուն, բայց երբ ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ ԼԻՆԵԼ- ՉԼԻՆԵԼՈՒ հարցականի ներքո է, ԼԻՆԵԼԸ միայն բանակն է որոշում …
Ինչո՞ւ ապրիլան պատերազմին ես ու իմ նման հազարավոր կամավորականներ մեկնեցինք առաջնագիծ, որովհետև վտանգն առերես էր, թուրքը մեր կոկորդն էր ուզում կրծել,իսկ մեր « իմացության ծարավները» այդ նույն ժամանակ երևի «գիտության ապառաժ կրծելով », էին զբաղված …
Միթե՞ այսքան ժամանակ չհամոզվեցինք, որ մեր դիվանագիտական թվանքը ժանգոտված է ու չի գործում և միայն ձեռքներիս զենքն է հաղթում …»:
