Առաջին գծին մոտ տեսնում ենք՝ լուրջ գործողություններ են սպասվում․ Ժամանակ

Թերթի զրուցակիցն է Մարտական խաչի ասպետ, ազատամարտիկ, Արցախի  խորհրդարանի նախկին պատգամավոր Վահան Բադասյանը։

– Պարոն Բադասյան, ICG-ի զեկույցի համաձայն՝ Ղարաբաղում պատերազմի ամպեր են կուտակվոմ։ Խմբի պատրաստած 40 էջանոց զեկույցում անդրադարձ է կատարվել ապրիլյան պատերազմին, 2014 թվականի օգոստոսի սահմանային լարվածությանը և հետևություն է արվել, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը դեռ երբեք այսքան մոտ չեն եղել պատերազմի վերսկսմանը։ Համամի՞տ եք։

– Իրենք դա ներկայացրել են որպես վերլուծություն և ոչ որպես ինֆորմացիա,  բայց մեր խնդիրն  է դա նկատի ունենալ։ Մենք՝ առաջին գծին մոտ ապրողներս, դա տեսնում ենք, տեսել ենք դեռևս 2014 թվականից, և այո՛, կարծում եմ՝ առաջիկայում լուրջ գործողություններ են լինելու։ 2015-16 թվականներին նրանք ոչ միայն հրադադարի ռեժիմն էին խախտում, այլև դիվերսիոն ներթափանցման փորձեր էին լինում, ընդհուպ մինչև մեր թիկունքում տեխնիկայի ոչնչացում։ Պարզ երևում էր, որ իրավիճակը սրացման է գնում։

Ապրիլյան գործողություններից 7-8 օր առաջ նրանք փաստորեն մեր թիկունքում զինտեխնիկա էին պայթեցրել, և դրան հաջորդեց ապրիլը։ Այսօր իրենք նորից դիվերսիոն ներթափանցման փորձեր են արել, որոնք կանխվել են։ Պարզ երևում է, որ իրենք ուզում են ռազմական առավելության հասնել։ Բայց իրենց արածները թողնենք իրենց և մտածենք՝ իսկ մենք ի՞նչ պետք է անենք։ Մենք ամեն ինչ կարող ենք անել այդ գործողությունները կանխելու համար, պատերազմը չեզոքացնելու համար։ Բայց ես չեմ  կարծում, որ Հայաստանի իշխանություններն ի վիճակի են այդ քայլերը կատարել։ Նրանք ոչ թե չեն ուզում, այլ ի վիճակի չեն։ Ինչո՞ւ. պարզ ասեմ։

Երբ մարտական գործողությունները սկսվում են, դրանք կազմակերպել և վարել է պետք։ Հայաստանի իշխանությունները դրա ո՛չ հնարավորությունը, ոչ էլ խելքն ունեն։ Սա է խնդիրը։ Առաջ դաշտային հրամանատարներին տրված էր ինքնուրույն գործելու հնարավորություն։ Այն ժամանակ մարտերը վարում էին դաշտային և պաշտպանական շրջանների հրամանատարները, Արցախի բանակի հրամանատարությունը։ Հիմա այդ մարդիկ  ունեն խելքը, բայց հնարավորություն չունեն, որովհետև կենտրոնից պետք է հրաման գա, իսկ այնտեղից նման հրաման արձակելու ընդունակություն չունեն։ Այդ պատճառով էլ խաղաղություն են աղերսում և ինչի՞ դիմաց՝ տարածքների՞։ Նրանց թվում է՝ եթե այդ տարածքները հանձնեն ու կրակոցներին չպատասխանեն, հակառակորդը բավարարվելու է։ Բայց դա այդպես չէ, երբեք էլ այդպես չի եղել։

– ՊԲ հրամանատար Լևոն Մնացականյանը հայտարարել է, որ սահմանին իրավիճակը կայուն լարված է, անհրաժեշտության դեպքում վերջնական հարված կհասցվի։

– Այո, ՊԲ-ն կարող  է անել, իմ խոսքը ավելի բարձր հրամանատարության մասին է, իսկ գլխավոր հրամանատարը ոչ միայն ինքն է վախենում, այլև ժողովրդին ու իր կոլեգաներին է վախեցնում։  Նա իր ձեռքն է վերցրել ամեն ինչ ու վախենում է։ Դուք պատկերացնո՞ւմ եք՝  ընտանիքում հայրն ամեն ինչ վերցնի իր ձեռքն ու վախենա, չէ՞ որ ընդհակառակը պետք է լինի՝ երբ երեխաները վախենան, ինքը հորդորի չվախենալ։ Գլխավոր հրամանատարը պետք է ամեն ինչի ընդունակ լինի, իսկ եթե ոչ՝ այդ լիազորությունները թող հանձնի դաշտային հրամանատարներին, նրանց անձնական նախաձեռնությունները խրախուսի, ոչ թե պատժի, ինչպես որ անում է։

Մանրամասներին ծանոթացեք թերթի այս համարում։