Աստվածաշունչը սովորեցնում է ճիշտ ապրելու բանաձեւը
«Փոքրի մեջ հավատարիմը, մեծի մեջ էլ հավատարիմ կլինի»։
(Ղուկաս 16.10)
Կյանքը լեցուն է մանրուքներ թվացող իրողություններով, որոնց անտեսում ենք: Սակայն կարևոր է ուշադիր լինել հենց մանրուք թվացող այդ իրողություններին և հասկանալ, որ կյանքում չկան մանրուքներ: Չէ՞ որ հենց այդ «մանրուքներով» է կառուցվում մեր կյանքն ու դրսևորվում մեր հավատքը: Մանրուք ասելով՝ հասկանում ենք փոքր, աննշան թվացող գործերը:
Քրիստոնեությունը դրսևորվում է այդ փոքր թվացող իրողությունների մեջ: Հավատարիմ պետք է լինել փոքրի մեջ. սա ամենապարզ ու մատչելի միջոցն է Աստծուն մոտենալու ու ճանաչելու համար:
Օրինակ՝ որպեսզի ծաղիկն աճի, մեծ քանակությամբ ջուր միանգամից չենք լցնի նրա արմատին: Բույսը ջրում ենք քիչ-քիչ, կարևորը քանակը չէ, այլ՝ նպատակային մոտեցումը: Նույնը մեր հոգևոր կյանքում: Մշտական բարի՝ թեկուզ փոքր կամ աննշան թվացող գործերը, բավական են, որ մեր հոգևոր կյանքի ծաղիկն աճի:
Ինչ որ անում ենք, պիտի անենք հանուն Քրիստոսի: Աստծո փառքի համար արված ցանկացած գործ կարևոր է մեր փրկության ու հավատքի զորացման համար:
Բարի մղումն է, որ մեր ամեն աննշան թվացող արարք մեծ է դարձնում: Պարզապես պետք է սովորել անել փոքր քայլերը մեծ բարությամբ: Առանց մեծ սխրանքների էլ կարելի է քրիստոնյա լինել, բայց չի կարելի ճշմարիտ քրիստոնյա լինել առանց այդ «փոքր», բարի գործերի:
Տեր Եսայի քահանա Արթենյան
