Խոզերին կեր եմ գցում, որ ետևիցս գան
Սրբակյաց մի վանական, տաճարից դուրս եկած ժամանակ, տեսնում է խոզերի մի երամակ, որը հետևում էր մի մսագործի։ Խոզերը տարվում էին սպանդանոց մորթվելու համար։
Ի՞նչ միջոց ես գործածում,- հարցնում է վանականը զարմանքով մսագործին,- որ այս խոզերը հավատարմորեն քեզ են հետևում։
Չե՞ք նկատում, ի՞նչ եմ անում, ամեն անգամ կողովիցս կեր եմ գցում նրանց, որ ետևիցս գան։
Ահ,- ասում է վանականը մենախոսելով,- հիմա եմ հասկանում, թե սատանան այսպիսի խայծերով հրապուրում է հոտիս միամիտ ոչխարներին ու տանում նրանց կորստյան անդունդը։
Վերցված է Վարդան Ավագ Քահանա Դուլգերյանի «Արձակ և չափածո մանրավեպեր» գրքից
Հովսեփ քահանա Հակոբյանի հանրագրից
